Dinsdag 5 juni, 316e dag.

Brrrrrrr, jeetje, de nachten worden echt veel kouder. Het begint al vroeg in de avond en buiten eten is er al lang niet meer bij. Herb geeft gunstige weersomstandigheden voor ons traject naar Horta. Wind, oplopend tot 20 knopen, en uit de goede richting. Wel oppassen voor squalls is zijn advies. De nacht valt over de oceaan en aan de horizon schuiven de wolken voorbij. Als René om middernacht zijn ´Robeyne´ weer aan mij toevertrouwd voor de komende vier uurtjes lijkt het wel het bekende verhaal van het paard en de stal. Door een maan verlichte nacht jaagt zij over de golven, het witte schuim van de boeggolf verwaaid in het donker. De eerste tien minuten zit ik dan in niemandsland, tussen slapen en waken, een beetje voor me uit te staren met een gezicht van, waar zijn we in Godsnaam en waarom beweegt alles toch zo heftig. De tweede tien minuten worden één en al verwondering voor de overweldigende grootsheid van de oceaan met als contrast de nietigheid van ons kleine vaartuig, dat als een satelliet in het heelal zich voortbeweegt in ruimte en tijd. Tot dat een plens buiswater me echt wakker maakt en ik maar snel naar binnen ga in ons knusse roefje en met de nieuwste, driehonderd vijftien pagina's tellende, Karin Slaughter met m´n knieën opgetrokken op de bank de uren traag voorbij laat tikken. Om de tien minuten even je kop door het luik en een blik op de laptop zijn voldoende om een verantwoorde wacht te lopen. De dag begint grijs en het waait nog steeds zes. De golven schuimen steeds verder in dezelfde westelijke richting. Met de lunch maar een blikje haring in tomaten saus op een zacht geworden Wasa knäckebrödje. De middag maar gebruiken om 'in te lezen' over negen eilanden die de Azoren archipel vormen. De afstand naar Horta is nog 371 NM. Als alles meezit kunnen we er zaterdag al zijn, maar ja, daar mogen we niet teveel op rekenen. Niks zo veranderlijk als het weer, Toch?!
Beer.