donderdag 21 juni 2012

Van donderdag 14 tot maandag 18 juni, 329e dag.

Vanmorgen vroeg zijn onze meisjes vertrokken. De acht dagen hier op Horta zijn om gevlogen. Het weer was wisselvallig, afwisselend regen met droge periodes. De temperatuur blijft daarbij wel lekker. We hebben de dagen gevuld met wandelen, veel wandelen en zijn gisteren nog op scootertjes het hele eiland Faial rondgereden. Helaas ging het aan het einde van de tocht mis. Het regende en de weg was spekglad geworden. Vlak voor een bocht gingen Marijke en René onderuit en schoven over het asfalt. Dat was even schrikken. Marijke, onder de schrammen en heeft waarschijnlijk wat ribben gekneusd. Gelukkig was er een hulpvaardige jongeman die haar en Madee met zijn auto naar de boot wilde brengen. Met veel pijnstillers de nacht doorgekomen. Vanmorgen bij het vertrek ging het gelukkig al iets beter. Toen René en ik daarnet de scooters terug brachten vertelde de verhuurder dat het veel voorkomt met regenachtig weer en dat je dan beter niet met de voorrem kan werken. Terug naar de tocht, blauwe hortensia´s groeien als onkruid langs de wegen en het is een erg leuk, groen en sfeervol eiland. Het doet wat aan Ierland denken. Het bezoek aan het Lava museum was buitengewoon interessant, alleen dat maakte de rondreis al helemaal goed. In het jaar 1958 was er een enorme onderzeese eruptie die zeven maanden duurde. Het gebeurde vlak bij de vuurtoren, die, met de gebouwen er om heen tegen die tijd voor de helft bedolven waren onder de lava en asregens. De Azoren zijn een eldorado voor vulkanologen en geologen. Ze liggen precies op de scheiding van de z.g platen van Amerika, Europa en Afrika. Ze vormen een bijzondere driehoek. Sinds de ontdekking van de Azoren hebben al meer dan dertig erupties plaats gevonden. De presentatie van al dat ondergrondse geweld is heel goed in beeld gebracht en we kijken onze ogen uit. Je zou bijna aan een nieuwe hobby beginnen, vulkanologie voor beginners. Terug aan boord zien we dat er een boot naast ons is komen liggen, een Westerly Typhoon. Ze komen net van Bermuda. We maken kennis met Robbert, zijn vrouw Lydia en twee stoere meiden Nikita & Christy, hun jonge dochters. Ze maken een soortgelijke reis als wij, alleen hebben zij voor de noordelijke route gekozen. Vertrokken vanuit Stellendam, vorige zomer via Engeland, Schotland, de Orkney's naar de Faröer eilanden. Vandaar de oversteek naar Ijsland, wat zijn naam gelukkig geen eer aandeed en verder naar Groenland waar ze in ijsvelden terecht kwamen. De kachel begaf het op dat traject, maar gelukkig hadden ze nog een reserve aan boord. Verder naar Labrador en New Foundland. Een reis met veel wind en veel nattigheid. Hebben 50 knopen wind ervaren. De mensen op New Foundland waren ongelofelijk aardig en begaan met het jonge Nederlandse stel. Ze kregen zomaar een auto aangeboden om boodschappen te doen en toen er een stormwaarschuwing kwam wilde het vissersdorp waar ze lagen niet dat ze aan boord bleven en boden ze slaapruimte aan op de wal. Die nacht blies het met orkaankracht in de haven. Met de kerstdagen lagen ze in New-York, in een haventje vlak bij de Bronxs. Daarna Main, de beroemde Chesepeake bay, de Everglades, Bahama's, Bermuda en nu dan de Azoren. Ze houden duidelijk niet van de warmte, boven de 30 graden vinden ze al veel te warm. Ze hebben ook een blog waar ze hun ervaringen delen met het thuisfront. www.rijkelijkhuizen.net Nog even terugkomend op onze reis van Bermuda naar hier, er komt een lang artikel in het Zilt magazine over de aanvaring van het zeilschip´Outer Limits´ met een walvis. De redding door een vrachtschip en het hele verhaal van de opvarenden. Even googelen naar Ziltmagazine.nl dan zoeken naar aflevering 75. ( gratis! ) De vooruitzichten voor ons vertrek zien er gunstig uit. Vanaf a.s vrijdag komt er een mooi weather window om richting Zuid Engeland te koersen. In het weekend veel wind en ook veel regen, maar de windrichting is perfect. Met de meisjes aan boord was het al een beetje thuiskomen, de verhalen van kinderen en kleinkinderen, de gebeurtenissen in ons kleine Parkhaven gaven ons het gevoel al een beetje terug te zijn. Toch moeten we nog zo'n twee duizend mijl varen voor het echt zover is. In de haven heerst een zekere onrust, veel bemanningen hebben waarschijnlijk dezelfde plannen om vrijdag richting Europa te varen. Zeilen worden gecontroleerd, mannen of vrouwen in masten gehesen voor de laatste cheque, boodschappen aan boord gebracht en op de kade de laatste hand gelegd aan de schilderingen nu het eindelijk weer een beetje droog is. Zonder een fraaie herinnering mag je Horta niet verlaten, dat zou ongeluk brengen volgens de verhalen. Snel nog maar even met kwasten en verf de kant op! Beer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten