Zaterdag 23 juni, 335e dag.

Tijdens happy hour gisterenavond waren we dwars van Graciosa. Het is het laatste eiland dat we zien van de Azoren archipel. Op de mail krijg ik een fijn positief bericht uit de familiesfeer, een nieuwe baan voor mijn zoon David. René en ik drinken er een extra borrel op. We zitten nog met het glas in de hand als er een dozijn dolfijnen rond de boot spartelen. Het lijkt wel of ze meedoen dit heuglijke feit te vieren. In de avond valt de wind weg en rustig glijden we de nacht in. We komen duidelijk in Noordelijker streken, het blijft langer licht. Om 20.00 uur hebben we contact via de single side band met de 'Zsa-Zsa' en de 'Zeevonk'. Alles wel a/b bij beide schepen, die, naar we vernemen de motor bij hebben voor de voortgang. Wij zijn tevreden met de magere drie knoopjes en wachten op de wind zoals beloofd op de gribfiles. Die komt, precies om middernacht en blaast gelijk 25 knopen. Reven en indraaien van de zeilen voorkomt dat de 'Robeyne' oploeft met een protest van de stuurautomaat als gevolg. Nu alles onder controle en met een vaartje van zeven knopen snellen wij voort. De 'Zeevonk' zit ons op de hielen en loopt ons gedurende de nacht voorbij. George heeft zijn Grand Soleil een meer Noordelijke koers gegeven en stuift met acht knopen richting Dublin. Hij houdt ervan de teugels te vieren. De nacht is helder met een prachtige sterrenhemel. Vroeg begint het in het Oosten al vaag te kleuren. In de ogenblikken voor het licht het wint van de duisternis is de zee het indrukwekkendst. De blauw zwarte golven zijn wit gemarmerd, hun kammen met schuimend wit. Tijdens de koffie rond tien uur lezen we op het log dat we in het eerste etmaal 120 mijlen gemaakt hebben, voorwaar geen slecht begin. De zon breekt door en het wordt een prachtige zeildag, wind en zon, wat kan een zeiler zich nog meer wensen. René in het kuipje verdiept in Sudoku, ondergetekende op het voordek starend over de golven. Zee, zee, niets dan de zee, eindeloos, blinkend, soms helder blauw, soms donker groen, meestal indigo met talloze witte golfkammen rondom, waarin ons trouwe schip zijn kielzog borrelend en schuimend achterlaat, de horizon tegemoet.
Beer.