Maandag 4 juni, 315e dag.

Gisterenavond passeerde ons nog een groot vrachtschip, dat duidelijk even zijn koers verlegde en ons netjes de ruimte gaf. Tweehonderdvijfentwintig meter staal gleed langs ons heen. Haar groene stuurboord licht twinkelde in de avondschemering en de lichten van de bemanningsverblijven waren goed zichtbaar. De AIS waarschuwde keurig, dat ze op een halve mijl zat. Altijd fijn om te constateren dat alles werkt zoals het moet werken. De rest van de nacht verliep rustig. De maan, bijna vol, keek af en toe brutaal door de wolken om te zien wat zich daar beneden op die grote oceaan allemaal afspeelde. In haar zilveren schittering over het water, waren de lange golven die aan kwamen rollen goed te zien. In de ochtend is René weer met de antenne bezig en de soldeerbout komt er zelfs aan te pas. Het eerste mailtje dat na de succesvolle reparatie binnenkomt is van onze meisjes, Z E K O M E N !!!!!!!!!!
10 juni, een dag die me bekend voorkomt, zullen ze op het eiland Faial landen en naar de haven van Horta komen. Yes!!!, dat is heerlijk nieuws. We verleggen onmiddellijk onze koers die op ´landfall´ Flores stond, één van de meer Noordelijk gelegen eilanden. 38.31.30 N en 28.37.92 W is de nieuwe positie die we in de GPS zetten, zijnde de uiterton van de haven van Horta. Koers 72 graden en nog 522 mijlen te gaan. Het tweede mailtje is van de ´Zsa-Zsa´.George schrijft dat ze gisteren heerlijk gezeild hebben. De grote spinnaker, en die is mega groot op hun schip, stond fier te trekken en de ´Zsa-Zsa' doorkliefde de golven van de oceaan, een wedstrijd schip waardig. Awel, de knopen op de knopenteller liep al hoger en hoger en bereikten een windkracht zes en dat was nou net even teveel van het goede. De Grand Soleil, toch wel wat gewend, liep uit het roer en de krachten die op de blokken kwam te staan rukten de dekputtings finaal uit het polyester dek. Twee zware bevestigingsbouten braken af als luciferhoutjes. Wij kennen de leuke, gezellige en zeewaardige familie van de de 'Zsa-Zsa' inmiddels wel een beetje en kunnen ons een voorzichtige voorstelling maken hoe dat zo ongeveer gegaan is gisteren. George met een grijns van oor tot oor, staand achter zijn immens grote stuurwiel, intens genietend van de wijze waarop hun schip door de oceaan jakkert. Yes! Dit is bluewater sailing in optima forma.. man..!! Twintig knopen wind, moet kunnen, kan ze hebben. De 'Zsa-Zsa' slingert van bakboord naar stuurboord en de hoeken van de spi tippen af en toe de golven van de oceaan. Yes! Go,go,go...Horta here we come. Dan steekt Melany haar hoofd door het kajuitluik, ze is bezig haar kinderen Puck en Lotte les te geven, "George, dat ding d'r af", hoor je, onmiddellijk d'r af. George: "Wat zei je Mel", d'r af, nee joh, gaat toch lekker zo, kicken joh, gaan met die banaan, Yes!!! Horta, here we come!! Melany: "Ja, we zijn hier niet in de Antigua sailing week, die kans heb je gehad" Intussen binnen in het schip, Lotte tegen Puck, "Pappa wil altijd hard, dat vindt ie leuk" Puck wil net zeggen dat ze dat ook wel leuk vindt als plotseling al het lesmateriaal van de tafel glijdt en ze alle twee ineens op de bank terechtkomen waar mamma net nog zat. Holy Moly, jeetje wat doe je Pap. De kastjes vliegen spontaan open en de hele stapel voor het naar bed gaan spelletjes vliegen door het fraaie interieur, Mens erger je niet, Rummicup, Monopoly en Dr.Bibber schuiven van links naar rechts over de glanzende vloer. In het keukentje zijn bakjes, doosjes en potten met rijst, macaroni, cup a soup, suiker en zoutstengels gelanceerd en een eigen leven gaan lijden. De inhoud verspreidt zich over de vloer en vermengt zich met het geld van de Monopoly en de dobbelstenen van Mens erger je niet. Het rode lampje van Dr. Bibber knippert vervaarlijk rond de hartstreek. De pan met avondeten blijft nog net staan in haar dwangbuis constructie op het fornuis, echter de pot schenkstroop voor de pannenkoeken heeft zijn dop verloren en zijn evenwicht niet kunnen bewaren. De inhoud stroomt als een waterval in slow motion door de keukenkastjes en grote slierten hangen boven de pan met avondeten en druppelen gestaag in het door Melany zorgvuldig en met liefde gemaakte gerecht. Een zoete weeïge lucht verspreidt zich door de boot. Intussen heeft George bovendeks alles weer geklaard, de Spi, zijn Spi, heeft hij drijfnat uit de oceaan weten te vissen en onderdeks opgeborgen. De genua uitgeboomd, het grootzeil gereefd en de 'Zsa- Zsa' weer op haar juiste koers gebracht. Badend in het zweet staat hij zijn zwemvest uit te doen en schudt als een natte hond het zoute water van zijn kleren. Melany overhoort net de kinderen over de topografie van ons land, Hoogezand, Sappemeer, Uithuizen, Rode School en alle hoofdsteden van de Provincies. De kinderen hebben hun lessen goed geleerd. "He Mel wat eten we vanavond" zegt George met een grijns terwijl hij zich een mooie rooie en ronde Bourgogne inschenkt. "Je lievelingsgerecht George, Chili Concarne", whooo, heerlijk, lekkerrrrr, yes,yes... Horta, here we come.
Ja, zo zou het gegaan kunnen zijn!! Laat het duidelijk zijn dat dit slechts de fantasie is van een door verveling geteisterde zeiler op deze lange en vaak eentonige oversteek van de oceaan. Gekweld door het gebrek aan externe impulsen, alles aangrijpend om het blog te verrijken, alles ter leeringhe ende vermeack.
Beer.