De windrichting geeft nog geen aanleiding om koers te zetten naar de Azoren. Voorlopig dus maar fijn naar het noorden, waar we Bermuda op ons natte pad zullen kruisen. Sinds gisteren avond is de wind dik twintig knopen en de zeeën bouwen zich alweer aardig op. De hele nacht hielden we deze straffe wind en het was een lust voor het oog om de 'Robeyne' door de golven te zien ploegen. Wanneer het lukt Bermuda te bereiken biedt dat voordelen. We kunnen opnieuw vers eten inslaan en de water en diesel tanken afvullen voor de ongeveer 1800 mijl die we dan nog voor de boeg hebben. Het leven aan boord gaat met ijkpunten die houvast geven aan de vaak eentonige dagen op een lange oversteek. Zoals vandaag, we zitten op de helft van de 860 mijl naar Bermuda en kunnen gaan aftellen. Kleine, op het eerste gezicht onbelangrijke zaken worden op zee meer uitvergroot. Heb je avond of de nachtwacht of ben je aan de beurt voor koken of kan je lekker in de kuip blijven zitten tot de plate service wordt opgediend. Ook de e-mails via de SSB binnengehaald met berichten van thuis worden gretig gelezen en geven weer stof voor gesprek. Simpele dingen die thuis niet opvallen worden op een heftig bewegend schip een heel issue. Eten klaarmaken bijvoorbeeld, voor de broodnodige verse groente stond ik gisterenavond selderij te snijden en zo'n bos vasthouden lukt nog wel maar alle kleine afgesneden stukjes rollen ogenblikkelijk van de tafel of het piepkleine aanrecht. Daarbij moet je jezelf ook nog proberen een beetje staande te houden. Alles, maar dan ook alles wat je loslaat vliegt direct onder je handen weg. Bij de afwas zelfde problemen, het water klotst uit ons afwasteiltje en nog voor dat je begonnen bent is het al voor de helft leeg. Ach, het is klein ongerief en alles duurt wat langer maar het hoort erbij en we zullen het nog wel erger te verduren krijgen.
Beer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten