Op naar Muros

Zondag 14 augustus 21e dag

Regen!, met bakken uit de lucht, de hele nacht klettert 't op het kajuitdakje. We draaien ons nog maar eens om. Het noordwesten van Spanje is niet voor niets zo groen! Blijven liggen dus maar, nee niet in bed, maar in de haven. Het lijkt potdorie wel herfst. Ook de wind blaast zijn partijtje mee en Robeyne rukt aan z'n landvasten. Na 't ontbijt, met zachtgekookt eitje, ja 't is zondag! en met Radio Classico wordt het met de inmiddels aangezette kachel heel behaaglijk en gezellig.
Klusjes maar weer, updaten van de computers via open CPN ?!? enzo, gelukkig maar dat René er werkelijk alles van weet, dat helpt. We gaan vroeg aan de borrel, mag toch na kerktijd! Dean Martin met z'n verrukkelijke stem vult ons roefje. Buiten waait het inmiddels gewoon hard. De Engelsman, ja die van gisterenavond gaat diesel tanken bij de jetty. Gaat hij nog de zee op? Ja, verdomd, ze gaan weg met z'n drieën richting Engeland. Raakt ie in ieder geval z'n kater kwijt! We gaan avondeten in het clubgebouw, paëlla natuurlijk, voor een tientje ,inclusief wijn. Kunnen we niet voor gaan koken! Laat er nou ook nog voetbal zijn! Er staat een groot tv scherm met de voetbal wedstrijd: Madrid-Barcelona, een thuiswedstrijd voor FC B, 100.000 enthousiaste supporters in het immense stadion. Het feest begint om 22.00 uur en eindigt zo'n beetje middernacht. In ons clubgebouwtje zitten een paar supporters, het zijn maar vier oude mannetjes en een midlifer. Wat die een herrie maakten!! Ongelofelijk drukke mannekes, wel erg leuk om te zien. Ze maakten zich zooooo.. kwaad bij elke ( in hun optiek natuurlijk verkeerde ) beslissing van de scheidsrechter dat ze uit hun stoelen sprongen en maar roepen naar het beeldscherm, alsof ze zelf een rode kaart hadden gekregen! We hielden ons hart vast, als die maar geen hartaanval krijgen.
Het was wel een geweldige mooie wedstrijd, erg spannend en vooral snel. Ronaldo van FCB en Pepe van Madrid lieten mooi voetbal zien, een lust voor voetbal minnend publiek. Het werd gelijkspel 2-2. Voldaan verlieten we de club.

Maandag 15 augustus 22e dag.

In de vroege ochtend ga ik op pad voor brood. Coen en René maken intussen het schip klaar voor vertrek. De supermercado blijkt dicht en blijft dicht die dag. Een piepklein bakkerswinkeltje gerund door twee vrouwen helpt me uit de nood. Twee grote broden voor twee euro. Terug a/boord vertrekken we gelijk met bestemming Muros. De afstand : 42 mijl . Er is weinig wind, wel lange deining. Alles wat we aan zeil kunnen voeren wordt gezet om de vaart erin te houden. Het is nog zwaar bewolkt en fris. Als we de baai uit zijn en koers zuid hebben ingezet komt er meer wind en zowaar breekt ook het zonnetje door. Voorzichtig in het begin, maar als we Cabo Villano achter ons zien verdwijnen wordt het zowaar lekker warm. Het beloofd een heerlijke zeildag te worden. De kust schuift langzaam voorbij en uit de luidsprekers in de kuip klinkt muziek van Händel (Watermusic, uit z'n Engelse periode aan het hof ! ) zegt René. Onderweg zijn wat visserboten hun netten aan het slepen, verder is het opmerkelijk rustig. Rond het middaguur zijn we bij Cabo Finisterre, hetgeen einde van de wereld betekend. De Romeinen dachten dat het Finis terrae was. Voor zeelui een gevreesde kaap, vanwege het vaak slechte weer, wij hebben geluk, zomers-loosdrechtse omstandigheden en met 4 knoopjes varen we dit markante punt voorbij. René heeft een nieuw project. Onze vlag is te groot, hij zou op een gemiddeld rijtjeshuis niet misstaan, maar voor ons bescheiden scheepje is het ietwat oversized. Daarbij komt, dat, bij achterop komende wind het doek steeds in het gezicht van de roerganger wappert en dat is behoorlijk irritant en kijk, schelden op onze nationale driekleur is natuurlijk ongepast. Dus.. de schaar er in en René ( kan ie ook ) maakt van de grote, drie kleintjes. Ijverig als een Moeder Overste, knipt, speld en naait ie de nieuwe vlaggetjes. Het blijft een mooie zeildag en tegen de avond varen we de Ria Muros binnen. Het plaatsje is nog niet te zien, pas als je helemaal de baai binnenvaart, verscholen achter hoge rotsen wordt dit goed bewaarde pareltje zichtbaar.
Groene heuvels, huisjes, een boulevardje met flanerende mensen, prachtig! Zachtjes varend zoeken we een plekje tussen de voor anker liggende schepen, waaronder een landgenoot en als de dieptemeter onder de tien meter komt later we het anker gaan en ratelt er 30 meter ketting achteraan. We deinen nog wat uit en dan liggen we vast. De geluiden van het plaatsje klinken over het water. Stemmen en muziek. Het is vast weer een feestdag in Spanje. We nemen d'r een op de goede vaart en misschien wel twee. Coen maakt een verrukkelijke maaltijd klaar, biefstukjes, gebakken aardappelen en sla, met crepe suzette en slagroom toe, ja toe maar! Voldaan zitten we nog na te genieten in ons kuipje. De muziek van een bandje met zangeres op de kade gaat tot diep in de nacht door, wij houden het voor gezien.