zaterdag 27 augustus 2011

Een weekje in de Ria Arousa

Maandag 22 augustus 29e dag.
Zo'n rommeldagje, we gaan niet varen, 't weer en vooral de wind zit helemaal in de verkeerde hoek.
Dus...Coen maakt de boot grondig schoon, dat is hem wel toevertrouwd. René en ik gaan voor de boodschappen, we plannen de reis verder i.v.m de komst van Roulie en Marijke naar Portugal. Verder lezen en veel SUDOKU, avond met Suzan en Hans, weer laat.

Dinsdag 23 augustus 30e dag.
De Havenmeester tipt ons over de mogelijkheid om twee bijzondere eilanden voor de kust te gaan bezoeken. Het zijn natuur beschermde gebieden en streng verboden zonder vergunning. Maar Tito, zo heet onze hulpvaardige kracht wil het voor ons regelen. Als we onze gegevens bij hem brengen zal hij zorgen dat we de eilanden ISLA CIES en ISLA ONS volgende week kunnen bezoeken. Hij vertelt dat het strand bij Cies tot de vijf mooiste plekken van de wereld behoort! We houden maar rekening met het feit dat hij vlakbij Kaap Finisterre woont (het geen einde van de wereld betekend!) En als je er ankert zonder vergunning kan de boete oplopen tot 6500,= euro! Dank je Tito. Na havengeld te hebben betaald starten we ons trouwe dieseltje en motoren de haven uit. Buiten staat er genoeg wind om de reis naar Santa Cruz zeilend af te leggen. In de Pilot omschreven als een idyllische ankerplaats.Vol verwachting zeilen we naar het beloofde water en aangekomen droppen we ons anker in kraak helder zout zee water. Duiken er gelijk in om te zien of het anker goed ligt en om af te koelen. Dan is het tijd om aan het avondeten te gaan werken. Eerst dachten we nog dat het de bijna volle afvalbak was in het keukentje ,dat zo'n vieze lucht verspreidde. Maar bij nadere inspectie niet het geval. We keken elkaar aan... zouden we het zelf zijn, ja zo vaak kan er niet gedouched worden! Nee , het onheil kwam van buiten, en nu zagen we het ook, even buiten het mooie vissersplaatsje stond een enorme water zuiverings installatie. Getver, wat een rot lucht, daar gaan wij niet in eten en slapen. Snel de kaart erbij en een alternatief was rap gevonden. Even de kaap ronden daar ligt Santa Magdalene, onze redster in de nood. We verkassen en daar hebben we geen spijt van gehad. Tot nog toe hadden we dolfijnen alleen op open zee mogen begroeten, hier zwommen die rakkers tot vlak voor het strand, in tamelijk ondiep water. Ze spartelden om een paar optimistjes met jonge zeilertjes dat het een lieve lust was. Zo en nu aan het eten beginnen.

Woensdag 24 augustus 31e dag
Voor anker dus in de baai van Santa Magdalena. Coen en René met dikke Sudoku boeken in de kuip. 't Lijkt wel zondagochtend, alleen de muziekmozaïk van Willem Duys ontbreekt, Nou ja,dat doet de heer Hans Schiffers tegenwoordig toch net zo goed! Kerkklokken in de verte, een vissersbootje tuft langs en doet de Robeyne zachtjes schommelen. In de middag maken we een lange wandeling. Langs het stille strand loopt een kilometers lange boulevard, aangelegd met Europese subsidie. Opvallend is het ontbreken van vakantiegangers of badgasten.En dat terwijl het nu toch hoogseizoen is. Aan het einde van de prachtige wandelpromenade wordt gebouwd aan een giga jachthaven, ook daarover is onze verbazing groot, wie gaan al die ligplaatsen bezetten? Er varen hier maar een paar zeiljachtjes rond. Enfin, er zal wel goed over nagedacht zijn, hopen we!

Donderdag 25 augustus 32e dag.
De' Sobat Kras' heeft haar anker naast ons laten vallen en zo liggen twee zeilboten uit Lelystad broederlijk naast elkaar , de Parkhaven vlaggen in top wapperen in de wind. We luisteren naar de wereldomroep, een programma voor truckers die door Europa crossen, niet bepaald een kwaliteits product, zullen we maar zeggen. Vanwege slechte weersvooruitzichten gaan we naar westkant van de Ria in de hoop daar beter beschut te liggen tegen de harde wind die voorspeld wordt. We zeilen erheen en zijn met de lunch in een bekende baai voor Caraminal. Storm en veel regen zijn ons deel ,maar met het tentje over de kuip kan ons weinig gebeuren , als het anker maar houdt, en dat doet 't.. en hoe. In de middag bekijken we op de laptop de film van de inslingertocht 2011, een reis van zes boten uit ons Parkhaven naar Engeland. De introductie van commodore Ronald is werkelijk brillant! De rest van de film geeft een goed beeld van een mannen die het erg naar hun zin hebben. Dan moet er ook nog een afscheidslied geschreven worden voor Henk en Claire, zeer gastvrije vrienden uit ons buurtje, die voor een aantal jaren naar Spanje gaan. Voor de avond zijn we wederom uitgenodigd bij 'de krasjes' . René maakt een voorgerecht en in de giet regen roeien we naar hun comfortabele drijvende paleisje. Weer is het beregezellig, zinvolle gesprekken en heerlijk eten. Als Caraminal allang slaapt roeien we terug naar de Robeyne.

Vrijdag 26 augustus 33e dag.
Voor de tweede keer vertrekken we, samen met Suzan en Hans uit de baai van Caraminal, met dit keer als bestemming: CAMBADOS. In de Pilot beschreven als: a small town of no interest to yachtsmen, with some minor shopping facilities. Precies wat we leuk vinden!Er staat net genoeg wind om de genua uit te rollen en dead slow laten we Caraminal achter ons verdwijnen. Midden in de Ria ligt een rotseiland, het ziet eruit als door de natuur gebeeldhouwde, op elkaar gestapelde vuisten, met op het hoogste punt een vuurtoren. In het traject zitten een aantal smalle doorgangen,zorgvuldig navigeren is geboden. De Ria's zijn qua grootte te vergelijken met het Marker of Ijsselmeer. Na een paar uur zeilen is er weer een haventje of ankerplaats te vinden. Vroeg in de middag komen we aan in CAMBADOS, een puur sang vissersplaats. Midden in de haven, die gelukkig dieper is dan vermeld in de pilot, gaat we voor anker. Aan de kade vissersboten in alle kleuren en maten, omringd door loodsen en hallen waar de vis verwerkt word. Vrachtwagens die de, inmiddels diepgevroren en verpakte vis komen ophalen om naar anywhere te brengen.'s Middags lopen we door het zo min beschreven dorp en wij vinden het wel de moeite waard. Leuke pleinen en straatjes en de huizen staan tot aan de waterkant gebouwd. Boodschappen bij de GADIS, de tegenhanger van AH. Dit keer een prachtige, ruime en goed verzorgde winkel. Natuurlijk pakken we nog een lokale cervesa uit de tap alvorens we weer terug roeien naar onze drijvende woon en verblijfplaats.

Zaterdag 27 augustus 34e dag
Ik roei nog eenmaal terug naar de kant om de volle vuilniszak te dumpen. Bij terugkomst hebben Coen en René het schip al zeilklaar gemaakt en 'Dame Blanche' zit nog maar net vast geknoopt of we verlaten onze tijdelijke ankerplek. Samen met de 'Sobat Kras' zigzaggen we onder vol zeil door de mosselpontons. Soms lijkt het of ze de baai hebben dicht gelegd met deze winstgevende objecten maar gelukkig is er aan het eind altijd wel weer een opening waar we door kunnen. Het wordt een prachtige zeiltocht, zon en genoeg wind. De Robeyne loopt een dikke zeven knopen en eenmaal op zee hebben we nog een knoopje stroom mee. Voor ons doemt het eiland ONS op aan de einder en binnen niet al te lange tijd hebben we het dwars. René kiest voor een smalle doorgang vlakbij het eiland terwijl de 'Sobat Kras' aan de overkant zijn weg vervolgt. We kunnen de naturisten op het strand zien zonnebaden! Suzan heeft een mooie gids van de Ria's en zij gaan voor naar een piepklein strandje waar het met de huidige noordwesten wind veilig ankeren is. Achter een paar grote rotspartijen vallen de ankers in negen meter diep water. Even later komt Suzan met haar gifgroene flippers langs snorkelen en kunnen we haar bedanken voor de goeie tip. Echt een super plekkie! Op het voordek strek ik me uit voor en uurtje in de zon,terwijl de sudoku kenners zichzelf naar een hoger niveau tillen. Heerlijk zijn de stemmen van spelende kinderen op het strand, bezig met schepjes en emmertjes, zoals overal op de hele wereld. In gedachte zie ik m'n eigen kleinkinderen en zachtjes dommel ik weg in dromenland. Pas als de lucht van gebakken uien en dito aardappeltjes uit de kajuit omhoog stijgen sta ik weer met beide zeemansbenen op een schommelend scheepje en kunnen we gaan genieten van de culinaire hoogstandjes van Coen, voorafgegaan door een paar glazen consequentie, want zo noemen we onze alcoholische versnaperingen. Na het' buikje rond' roeien Coen en René nog even naar de kant, een groepje doedelzakspelers trekken de aandacht. Ze zijn zo weer terug, ze speelden met zulke ernstige gezichten dat ze er niet blij van werden. Alleen één vrouw was erbij die lachte, maar dat kwam natuurlijk omdat ze René zag. Dat valt de avond in de kuip en zitten de drie mannetjes weer met voldoening terug te genieten van een prachtige dag aan de Spaanse kust.
Beer

1 opmerking:

  1. He, dag heren! Wat een fijne verhalen. Lekker eten en drinken en tussendoor wat zeilen en nog een museumpje en/of kerkje en hier en daar een dolfijntje. Klinkt fantastisch. Stoer ook. Goed vervolg wensen wij jullie! Lieve groet, Jacob en Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen