In camaret sur Mer

Waar was ik gebleven, ja daar zat ik dan alleen in de kuip met dat lichtje achter me. Coen en René in diepe slaap, zoek het zelf lekker uit joh! Jij wil toch varen!! Volgens de geleerde lessen van het vaarbewijs hoefde ik me geen zorgen te maken. Het vaartuig kwam van twee streken achterlijker dan dwars, d.w.z. binnen de twee en twintig en een halve graad van de kompasroos, dan is het een z.g. oploper en moet hij uitwijken. Maar 't kwam wel heel snel en toen zag ik ook groen licht. Misschien een visserman? Of een snel varend privejacht met een inslaap gesukkelde eigenaar varend op de automaat? Het bevalt me helemaal niet en verleg de koers 20 graden stuurboord uit. Maar de lampen, inmiddels groen en twee wit ( heel verwarrend ) blijven dichterbij komen. Ik besluit de motor te starten en van hem weg te varen. Plotseling een verblindend zoeklicht in de kuip, zodat ik nu echt helemaal niks meer zie. Dan komt René, inmiddels wakker geworden van het motor lawaai vragen wat er is. Gelijktijdig doemt er uit de donkere nacht een rubberboot op met vier figuren erin.
Heel spooky allemaal..... Ze roepen om snelheid te minderen en willen aan boord komen...........
Dan zien we het: FRANSE DOUANE..!! en even later klauteren drie mannen en een vrouw op de Robeyne. Door de golven die er lopen nog een hachelijke onderneming.
Who's the skipper, how many persons on board, what is your destination, where you from???
Een spervuur van vragen en Coen moet ook uit zijn kooi komen en in de kuip gaan zitten. Dan gaan ze naar binnen en gooien de hele boel open. Alles, maar dan ook alles wordt gecontroleerd.
Ze doorzoeken de kasten, kijken in de ijskast, weekendtassen met kleren worden omgekeerd, m'n toilettas doorzocht, onder de luiken gekeken, achter de bedden gevoeld, gekeken en ondertussen maar vragen. Do you have knives, any pistols, drugs, money ??? Other persons on board??
René wordt het nu een beetje zat en zegt tegen de vrouw dat hij het wel erg agressief en intimiderend vind overkomen. In Nederland stellen de douanemensen zich netjes voor en vragen dan beleefd of ze het schip mogen onderzoeken! Nou dat vinden ze helemaal niet en zijn verbaast dat wij dat wel vinden. Ze gaan gewoon verder, paspoorten, bemanningslijst, eigendomspapieren
moeten getoond en gechecked worden. René heeft alles bij de hand en keurig in mapjes voor ze klaar liggen. Natuurlijk vinden ze niks, dat wisten wij ook wel en eindelijk worden ze iets rustiger.
Waar we heen gaan en hoe? Via Senegal en Gambia naar Zuid Amerika zeg ik, ze kijken bedenkelijk en beginnen bijna weer te zoeken! Maar dan zijn ze toch overtuigd dat we maar gewoon drie mannetjes op een bootje zijn, die een plezierreisje willen maken. Voila, bon voyage, bon route en ze trekken hun dikke jassen en zwemvesten weer aan en roepen, middels hun walky talky, de rubberboot weer aan die trouw als een loodsmannetje bij een haai ons schip was blijven volgen.
Dan verlaten ze de Robeyne en verdwijnen in de stikdonkere nacht net zo snel als ze gekomen waren, ons enigszinds verbouwereerd achterlatend. We kletsen nog even na over het voorval en vinden alle drie dat het behoorlijk agressief overkwam, een soort overval maar dan door de Douane.
We besluiten de havenplaats L'Aberwrac'h te vergeten, gezien de meelopende stroom en door te varen naar Brest.
René gaat weer z'n kooi in en Coen neemt m'n wacht over, ' t is toch bijna zijn tijd. Het is inmiddels woensdag geworden. Na enkele uren moet de motor toch bij want de nacht geeft geen wind meer.
Als het weer dag wordt en René z'n shift overneemt zijn we dwars van ILE D'OUESSANT en varen we door de Passage du Fromveur. Het laatste stuk kunnen weer prachtig zeilen en ik oefen bij de mast om een rif in het zeil te zetten, zodat het een routine handeling wordt in het geval 't 's nachts nodig mocht zijn. De eerste druppels van een frontje vallen als we de baai van Brest binnenvaren.
We kiezen voor Camaret sur mer , een prachtig oud vissersplaatsje aan de gelijknamige baai.
Bij de ingang staat fier een verdedigingstoren uit 1688 in Toscaanse kleuren geschilderd. Gebouwd door de beroemde Franse fortenbouwer Vauban om de Engelsen en andere indringers op afstand te houden. We draaien de haven in en meren af aan een drijvende steiger. Ook hier is het verval weer imposant.De windmeter staat op 22 knopen en het begint te regenen. We zetten het kuiptentje op en terwijl de druppels op het dakje kletteren nemen we een borrel op de 130 mijl vanaf Guernsey. Zo en nu maar afwachten wat het weer gaat doen voor onze oversteek door de golf van Biscaye. Tenslotte bij het ware zeilen draait het om de kunst van het wachten! En een geduldige schipper heeft altijd mooi weer.! De hele nacht storm en regen, de Robeyne rukt aan zijn landvasten maar wij liggen gelukkig veilig in de haven. Met dit weer wil je niet buiten zijn. De volgende ochtend is het grauw en mistig.
Nadat we ons stokbroodje bij de Boulanger hebben gehaald knapt het weer ziender ogen op, de zon komt erbij en het wordt gewoon warm. Na een ommeletje met kaas gaan we wandelen. Een prachtige tocht over de rotsen uitkijkend over de baai van Brest. Diep beneden ons een zeilklas windsurfertjes, die moedig, onder aanvoering van ervaren instructeurs in volgboten het ruime sop kiezen.
We lopen een deel van route GR 34, een Grand Randonnee, waar we veel ervaren lopers en klimmers tegenkomen. Aan de andere kant , de oceaankant ligt een prachtig mooi wit strand. Er is een man bezig met een parachute, de stijgingswind helpt hem bij het loskomen en heel relaxed daalt hij af naar het ver beneden ons gelegen strand. Op weg naar het dorpje komen we nog langs een veldje met Menhirs, de grote rechtopstaande stenen uit vervlogen tijden. Astrix en Obelisk denken we er maar bij. We doen boodschappen bij de plaatselijke super en verbazen ons over het enorme aanbod! Wat hebben die Fransen toch een verrukkelijke eetcultuur! Bij de vis afdeling kopen we een paar prachtige visjes. Langs de vele terrasjes en restaurants slenteren we terug naar boord. Bij een Ierse! kroeg nemen we nog een lekker Belgisch biertje. Terug a/boord gaan de visjes in de pan en zitten we heerlijk te smullen. Coen gaat skypen met Roelie en op de laptop kunnen we haar zien lachen in hun flat in Groningen, ook Marijke in Parkhaven is 'on line' en vult onze kajuit! 't Blijft toch heel bijzonder allemaal.
Vrijdag 5 augustus 12e dag
Ben vroeg op en help een zeilboot die naast ons komt liggen. Het is een nietpiepjongmeer stel met een Breehorn 37 ( type zeilschip) .Ze komen uit Spanje en hebben 500 mijl nonstop gevaren met een kapotte stuurautomaat en zijn behoorlijk moe. Ook in de 'Golf ' nog het nodige aan harde wind
gehad. Ze komen uit Vlissingen en daar zijn ze met het water opgevoed
Zodra René wakker is begint hij te klussen. Een schakelaar die de stroomtoevoer van de ene accu naar de andere accu moet regelen doet het niet zoals hij wil. Nog voor de koffie ligt het hele interieur weer overhoop ( wat de Franse Douane zo netjes had opgeruimd!) en wordt er geschroefd, gezaagd, gebeiteld, gesleuteld en geboord , maar alles, dat moet gezegd worden, zonder zuchten , steunen of lelijke worden en met de lunch is het gefixed, dan bedenkt hij weer iets anders dat veranderd of verbeterd kan worden. Dit keer wordt het ankerlicht voorzien van een aan/uit schakelaar en zo is het dan weer borreltijd! En wat schets onze verbazing, ja hoor daar zijn ze weer.
Vrolijk lachend staan Hans en Suzan naast de boot. Ze hebben er wat langer over gedaan en in een andere haven overnacht. Happy Hour met goede zeilvrienden. Ze blijven niet lang, ook zij hebben een nachtje doorgevaren en willen vroeg te kooi. Coen en René gaan vissen op de pier en ik schrijf nog even voor 't Blog. Als ze terug komen zeggen niets te hebben gevangen. Ze wilden niet gelijk de show stelen bij de lokale vissers.......ja,ja...