zondag 21 augustus 2011

Ankerperikelen enzo....

Donderdag 18 augustus 25e dag

Besloten om niet te gaan varen. Te weinig wind en we zien niks in uren lang motoren. Dan hadden we met een motorboot op stap moeten gaan! Keutel ochtend dus. Na de lunch maken we ons op voor een forse wandeling. We lopen het dorp uit en gaan stijl naar boven (voortaan geen wijn meer bij de lunch)! Het is pittig warm en we zijn blij als we in een bosrijke omgeving komen. Giga eucalyptus bomen verspreiden een heerlijke geur, net de sauna, in ieder geval net zo warm. Bij een kapelletje uit dertienhonderd zoveel houden we stil en aanschouwen een prachtige kruisweg met 14 ? staatsies, allemaal tegen een steile heuvel gebouwd. Met een beetje verbeelding staan we aan de voet van de berg Golgotha. Ver beneden ons de stranden aan de Atlantische kust. We dalen af met adembenemende vergezichten en een uurtje later staan we aan het strand. Ik neem een duik, Coen en René een biertje. We nemen de kustweg terug naar Muros. Vanaf de vuurtoren is het nog maar een uur lopen. We zijn blij dat ons rubber bootje er nog ligt en we roeien terug naar de Robeyne. Het is inmiddels lekker gaan waaien , dat beloofd een mooie zeildag morgen. We liggen lager wal en op veel boten wordt onrustig naar het anker gekeken. Bij sommigen slipt het en besluiten de opvarenden te verkassen. Ook bij Hans en Suzan zien we actie en even later zien we de 'Sobat Kras' het strijdtoneel verlaten. Ze varen naar de overkant om daar in een oppertje opnieuw hun anker uit te gooien. Wij liggen nu als enige en laatste boot te hotsen en te klotsen vlak voor de stenen kade.
Geen lekker vooruitzicht voor de komende nacht. De windmeter gaat ver over de 20 knopen. We kijken elkaar aan...zullen we dan ook maar, dit is niet comfortabel meer. We starten de motor en draaien de 30 meter ketting in. Het is inmiddels donker en we zijn de laatste die van lagerwal vertrekken. We steken de baai over, voorzichtig slalommend tussen de mossel-pontons, die niet verlicht zijn. Aan de hoge wal waait het net zo hard alleen de golfslag is beduidend minder. Coen zit bij het anker, René geeft aanwijzingen en ik stuur Robeyne tussen twee voor anker liggende catamarans. De eerste ankerpoging mislukt en Coen moet de ketting opnieuw binnenhalen. We draaien nogmaals in de wind, het waait inmiddels behoorlijk. Gelukkig pakt het Rocna anker nu wel en op de laptop stellen we een ankerwacht in die een alarm afgeeft mocht het toch gaan 'krabben'.
We hebben dorst gekregen van al het werk en zitten met z'n drieën in de harde wind in het donker met een biertje. Het windmolentje draait overuren en we gieren achter ons anker. In zo'n geval moet je vertrouwen hebben in het materiaal. Tijd om te gaan slapen. In m'n kooi zing ik zachtjes het lied van Kooten en de Bie: Buiten huilt de wind om ons huis en binnen snort de kachel op vier... toen was geluk heel gewoon.

Vrijdag 19 augustus 26e dag

Het was een onrustige nacht, in de ochtend gaat de wind liggen. De ochtendstond heeft goud in de mond. We zijn weer omringd door ijverige vissertjes in eenmansbootjes. Eerst even een duik en drie rondjes rond de boot. Ik merk dat het stroomt, dus oppassen anders kom ik niet meer aan boord. Als de mannen hebben ontbeten gaat gelijk het anker op. Het vallen de vorige avond ging slecht, het ophalen nu ook. 't zit muurvast en we moeten de motor gebruiken om het uit te breken. Nog voor we los zijn staan de zeilen al en hoewel nog vroeg waait het al 6 beaufort. We stuiven onder vol doek de baai uit en kunnen nog net naar Suzan zwaaien die haar hoofd boven het kajuitdak van 'Sobat Kras' uitsteekt. Het beloofd een snelle tocht te worden naar de volgende Ria, maar voor we de baai uit zijn is Aeolus anders van zin en kunnen we nog maar net de tegenstroom 'dood' varen. Eenmaal buitengaats trekt de wind weer aan en zeilen we onder de meest mooie omstandigheden langs de Spaanse kust. Zon: volop, wind: genoeg, stemming: top en dan is er koffie . Punta l'Area Basta komt in zicht met de nauwe doorgang naar de Ria Arosa. In de Pilot voor Atlantic Spain beschreven als ' the largest of the Ria's on the Westcoast and perhaps the most attractive for cruising. We zeilen door het Canal de Sagres, een smalle doorgang met rotsen aan bak en stuurboord. Zeer af te raden bij slecht weer of ' s nachts. Gelukkig is de wind zacht, de boot sterk en de zee vlak. De oceaandeining breekt op de rotsen vlakbij. Nauwkeurig sturend, vaak op de laptop kijken, zeilen we de prachtige baai binnen. Het is nog enkele uren zeilen voor we bij de ankerplaats van het dorpje Caraminal komen. Daar aangekomen liggen er geen boten voor het strand voor anker en dat op zo'n prachtige prachtige plek. Later die avond zullen we ontdekken waarom! Het anker valt in tien meter diep helder water en we liggen geketend aan de bodem. We springen gelijk in het aantrekkelijke nat en zwemmen naar het strand. We lopen in onze zwembroeken over bloedheet asfalt naar de jachthaven. Ze zijn een kermis aan het opbouwen, zij zal diezelfde avond haar poorten van vermaak openen. Bij de jachthaven springen we er weer in en zitten even later met een koud biertje in de kuip. Dan komt er een mega zeilboot naast ons ankeren, een huurbak met grote letters de naam van het verhuurbedrijf op de zijkant geschilderd, alleen het telefoonnummer ontbreekt nog. Achter het roer Don Coroleone himself. Op dek vijf kleerkasten van kerels (type gorilla) alle druk met hun mobiele telefoon. Op het zonnige achterdek enkele donker getinte dametjes, nog maar net het stadium van schoolmeisje ontgroeid. De patsers nemen een duik en tonen al hun kunstjes. Luid schreeuwend, van hé, kijk mij eens! Macho mannetjes in optima forma. Gelukkig blijven ze niet lang en zoeken een plek in de jachthaven. De avond is uniek, we liggen nu helemaal alleen voor het strand. Het water wordt spiegelglad en de roze lucht lijkt te versmelten met het water. Zachte tonen van Ennia vullen de kuip, perfect passend bij deze broeierige zomeravond. Dan gebeurd het! Op de kermis breekt een oorverdovend lawaai los. Ja, we zijn weer in de 'bewoonde' wereld. De decibellen doen de meeuwen verschrikt opvliegen. Ach, moet kunnen denken we, 't is vrijdagavond en vakantie tijd en wij zijn hier ook maar te gast. Dat het tot de volgende ochtend 04.30 uur zou duren hadden we echter niet verwacht!

Beer

1 opmerking:

  1. Elke dag een ervaring rijker, en dan heb ik het over jullie en ik geniet met volle teugen mee.
    Deze maandag begon zonnig, ging over in mist, daarna weer beetje zon en daarna dikke trui aan.
    Camping was weer heel leuk, veel gefietst, geroeid, spelletjes gedaan en heeel veel gelachen. 19/8 Bas jarig, ze waren hier dus kamer versierd, kadootjes gekocht en leuke dag gehad. De rust is weder gekeerd in huize Prins.
    Morgen bij David eten, woensdag bij Claire mosselen en dan langzaam aan koffertje pakken voor Spanje.Zaterdag nog verjaardagfeestje Alexander. Alles loopt hier op rolletjes en aan witten kom ik niet toe, de dagen zijn zo voorbij.
    Jullie nu een maand weg, lijkt wel korter, nog 6 te gaan?????? En wie is nu die 4e vrouw? Nummer 5 weten we nu maar je slaat er een over.
    Ik heb gelukkig black Jack en een paar Polen (zie hiervoor reactie van Roger op Sobat Kras).
    Mannen eetze, vaarze en ik blaas via de digitale snelweg 3 kussen naar jullie en een dikke voor de boot.

    BeantwoordenVerwijderen