Van Camaret naar Ria de Camariñas

Maandag 8 augustus 15e dag

Coen en ik gaan boodschappen doen. Twee rugzakken en een boodschappentas moeten voldoende zijn om de voorraad voor vijf dagen te kunnen herbergen. René blijft a/boord met de Zweedse buurman die hem helpt met de SSB perikelen. Salade voor lunch en dan gaan René en ik op zoek naar een winkel voor een coax kabel, nodig voor de reparatie. ' S avonds bestuderen we de, door René aangeschafte tweedehands zeekaarten betreffende de Golf. Gezien de aantekeningen op de kaart heeft het vrachtschip de oversteek heel wat sneller gedaan dan dat wij er over gaan doen! Maar die varen dan ook vier maal zo snel.

Dinsdag 9 augustus 16e dag

Van 2011-08-13 beer

René is al heel vroeg aan het solderen, twintig uiteinden van de coax kabel moeten aan elkaar. Onze Zweedse buurman Lennaert (Coen noemt hem Lennaert Knäckebröt ) helpt. We hebben Camaret nu wel gezien. Tijd om afscheid te nemen. René beantwoord nog een paar vragen van klanten, ja het werk gaat door , er moet stokbrood op de plank blijven. Strak 12.00 uur maken we los, nadat we eerst alle gemaakte vrienden hebben gegroet. We zeilen hoog aan de wind de baai uit, maken een slag en koersen 240 graden naar de ' SEIN' , een nauwe doorgang om in open water te komen. Na vieren houdt de wind zijn adem in en sukkelen we met drie knopen over de lange oceaan deining. Dan maar de motor aan. Coen maakt eten maar moet halverwege even uit de benauwde ruimte, ook deze ervaren zeeman heeft last van het heftige slingeren. Om acht uur precies is er contact via de korte golf zender met Lennaert en Suzan. Alles werkt nu goed en René mag tevreden zijn. Volgens Lennaert is er een gale-warning voor Finistere en daar zijn we over twee tot drie dagen. We hebben net de wachten ingedeeld als we ze zien!! DOLFIJNEN, razendsnel kwamen ze van achteren naar de Robeyne gezwommen. Ze dartelen en springen rond ons schip. Ze draaien , zodat je hun witte buik kan zien. We filmen en fotograferen en het lijkt wel of ze een show voor ons opvoeren. Ik loop naar het voordek en hangend over de reling speel ik op de mondharmonica ' Tennesseewalz' in de hoop dat ze het leuk vinden en langer bij ons blijven en misschien dat ik het me maar verbeelde, maar er was er één die langer bleef, maar toen ik ' t kleine cafe aan de haven inzette was ook deze laatste koning van de zee rap verdwenen.

Van 2011-08-13 beer

René heeft de wacht en Coen slaapt. Ik probeer wat te rusten. Om 01.00 begint de mijne en neem over. Vaak maakt de gene die van wacht af komt nog koffie of thee. Ook dan gaat René naar het vooronder. Er zijn nog steeds dolfijnen rond de boot, in het maanlicht zie je hun rugvinnen door het water schieten, ik vind het zó mooi!, op zo'n moment zou ik m'n kleinkinderen even a/boord willen en zeggen, jongens kijk eens wat opa boot allemaal beleefd! Het is een koude nacht en ik sta achter het roer intens te genieten. Midden in de nacht in de Golf van Biscaje! Boven me zwaait het driekleuren toplicht in de mast heen en weer langs de sterrenhemel. Heen en weer op het ritme van de golven van de zee. We komen nu van het Continentale plat in dieper water. Op de kaart lees ik 4800 ! meter. Onze dieptemeter kan dat niet bevatten en blijft steken op 100 meter. Ik check de temperatuur van de motor, onze trouwe Yanmar en ga regelmatig naar binnen op de laptop kijken of we goed op de koerslijn blijven en of er andere schepen in de buurt zijn . Terug in de veilige kuip borrelt het volgende gedichtje in me op:

Ons schip maakt stoer nu zijn mijlen, al door de donkere nacht
Sterren aan de hemel flonkeren, in al hun schoonheid en pracht
Ik tuur in de verte, geen schip is er te zien
Ze varen vast ergens anders, of liggen in havens misschien
Dan valt er een ster uit de hemel
Ik zou een wens mogen doen
Maar voor ik iets heb kunnen bedenken
Hoor ik gerommel beneden, 't is Coen
Hij gaat mijn wacht overnemen,'t is tijd
Het is een geweldige kerel, maar ik zie toch liever een meid
Of in plaats van Coen met zijn witte baard
Zo'n type met lange haren en een staart
Met schubben, door Neptunes gebaard
M'n shift zit erop ik ga slapen
Coen, je zoekt het maar zelf lekker uit
Alleen voor Dolfijnen en meerminnen
Kom ik m'n kooi nog wel uit
Dan mag je me roepen, maar Coen doe het zacht
Want weet je, die onderwaterwezens
Verdwijnen weer zo in de nacht
En René, de schipper in het vooronder
weet van dit alles geen donder

Woensdag 10 augustus 17e dag

We motoren door een spiegelgladde Golf, die dit keer zijn slechte reputatie geen eer aandoet. Maar tenslotte , we hebben gewacht tot de depressie voorbij was, dus wat kan je anders verwachten. Er is weinig anders te doen dan wat lezen, opruimen, koffie maken, eten voorbereiden, koers controleren, weersverwachtingen binnenhalen, kletsen over van alles en nog wat en al met al leren we elkaar steeds beter kennen. Met happy hour pakken Coen en René hun borrel, mij smaakt zelfs een biertje niet op zee en hou het maar op een sappie. Zou ik ooit een echte zeeman worden? Dan valt de avond alweer en op de kaart in de laptop staat nog maar een heel klein lijntje van de afstand die we gedaan hebben sinds het vertrek uit Camaret. Wat een enorme plas.

Donderdag 11 augustus 18e dag

Op de marifoon een oproep van het zeilschip 'aurora' , we luisteren mee op kanaal 88. Het blijkt te gaan over een club zeezeilers onder de naam ' Ocean People' die terug komen van een retourtje Azoren. Ze zijn met een flink aantal boten, we horen wel 10 namen van schepen die zich melden bij de flottielje leider Paul, van de Aurora. We zijn nieuwsgierig en roepen hem later op en horen alle details van hun reis. Een van de schepen heeft ook walvissen gespot , ze hebben het over een Pilot-whale van ongeveer 13 meter. Ze zijn er helemaal enthousiast over en hebben gelukkig wat foto's kunnen maken. Dan wordt het weer stil en zachtjes tuffen we met weinig toeren door het zilte nat. In de middag komt er wat wind en kan de motor uit, heerlijk eindelijk rust. René is weer aan het klussen geslagen, een uithouder voor de antenne, want het grootzeil slaat er steeds tegen aan. Weer staat ons roefje helemaal vol gereedschap. Het monteren eist evenwichtskunst, staande op de reling, als een acrobaat in een circus monteert hij de uithouder onder het zonnepaneel en dat alles op een rollend en stampend schip midden op zee.

Van 2011-08-13 beer

Om 20.00 uur weer SSB contact met Lenneart en Suzan.
Het zweedse jacht ligt al in de haven van La Goruna en Hans en Suzan denken binnen enkele uren ook vast te liggen. Wij gaan nog een nachtje door, zolang de wind ons scheepje voortduwd denken we aan geen stoppen. Jan van Genten scheren over de toppen van de golven, wat zijn het toch een geweldige vliegers, het lijkt wel of ze met hun vleugels het water raken. Sommigen duiken als witte pijlen in het woelige water, hebben ze een visje? Het is moeilijk te zien. En weer wordt het nacht.

Vrijdag 12 augustus 19e dag.

In de ochtend een beetje regen. We twijfelen nog over de plaats van bestemming. Als de wind een beetje door blijft staan kunnen we voor dat het weer donker wordt in Ria de Camarinas zijn. Het is nog zestig mijl. Weer zijn we omringd door onze vrienden de Dolfijnen, maar als Coen roept dat ze er weer zijn, roep ik , ja hoor nu even niet , ik sta net m'n tanden te poetsen. In de middag trekt de wind wat verder aan en met een zonnetje erbij is het puur genieten. We gaan nu voor de wind en zetten de 'passaat' zeilen. Twee uitgeboomde voorzeilen met het grootzeil strak in het midden om de slingering te beperken. De Spaanse kust is nu duidelijk zichtbaar, hoge rotsen rijzen uit zee op.

Van 2011-08-13 beer

Dit beeld, denk ik blijft onveranderd. Op het land veranderd er van alles, maar dit heeft Columbus ook zo gezien. De zee, het silhouet van het land, de vogels en de vissen, al eeuwen hetzelfde. Nauwkeurig navigeren we langs de onder water liggende rotsen de baai binnen. Het kleine beschutte haventje ligt achter een lange golfbreker. Op de steiger staat de havenmeester al te zwaaien en gebaart ons achter aan een steiger vast te maken. Behulpzame Spaanse handen pakken de landvasten en dan ligt de Robeyne vast. Na vier dagen en drie nachten, 380 mijl verder, 55 motor uren.
Het is tijd voor een douche en een biertje. Morgen zien we wel weer verder.
Beer.