donderdag 18 augustus 2011

Noia en gasten aan boord

Woensdag 17 augustus 24e dag.
We liggen nog steeds voor anker bij Muros. Met algemene stemmen besloten om vandaag iets van het binnenland te bekijken. De keuze valt op Noia, een oud stadje, aanbevolen door de man van het toeristenburootje hier op de kade. Met de bus zijn we er in drie kwartier. Hij rijdt helemaal de Ria rond en we krijgen zo een goed beeld van dit deel van Spanje. We worden gedropt in het centrum van het oude stadje, gebouwd in de 12e eeuw. Gewapend met plattegrond, kris-krassen we door het oude stadscentrum. In de oude pandjes zitten ultra moderne winkels en het geheel valt een beetje tegen. Na koffie op een terrasje bezoeken we nog een kerk, de Santa Maria Nova uit 1327. Met Sarcofagen en grafdeksels uit vervlogen tijden. We staan ervoor en kijken ernaar, maar om nou te zeggen dat we 'uit ons dak gaan van enthousiasme' nee, niet echt en niet veel later zitten we weer in de bus naar Muros. In de baai zien we de boot van Hans en Suzan, die vlakbij ons hebben geankerd.
We roeien er langs en vragen ze voor de borrel, wat in dankbaarheid wordt geaccepteerd en met happy hour zitten we weer gezellig in ons roefje bij te kletsen. Zoals gewoonlijk loopt het weer lekker uit en Coen tovert een volledige en heerlijke maaltijd uit ons piepkleine kombuisje. Crepes met nutella en veel drank en slagroom als dessert! Susan heeft behoorlijk last van haar keel en is snip verkouden. Haar stem is als die van een Portugese fado zangeres, na het roken van twee pakjes zware van Nelle, wel erg sexy, maar ze had het zelf toch liever anders. " Hallo, zijn jullie daar" klinkt het plotseling buiten. Gelijktijdig klimt er een struise vrouw over de reling aan boord. Het is Marijke van de 'SEPIA', dit keer zonder haar man Frank. We kennen ze van Camaret sur mer.
Ze komt boeken ruilen, een gebruikelijk ritueel bij wereldomzeilers en dat zijn ze. Ze hebben er al een rondje Atlantic opzitten en kunnen wel wat leesvoer gebruiken. Ze kletst honderd uit, maar weet wel waar het allemaal over gaat. Ze heeft veel zeezeil ervaring , dat is aan alles te merken . Ze is tevens de vijfde vrouw a/boord van de Robeyne! "Nou ,dan ga ik maar weer" roept ze enthousiast als Zeeuws meisje en behendig klimt ze weer overboord en roeit staande! in de dingy terug naar haar Frank. 'n typje hoor! Even later brengt René onze gasten terug naar de 'Sobat Kras' en kunnen Coen en ik gaan puinruimen. Voor middernacht is alles weer aan kant zitten we even met een night-cap in de kuip. Ook op de kant sterven de geluiden langzaam weg en de maan zet de hele baai in een defuus licht. Een visserbootje pruttelt de haven uit voor een nachtje vissen buitengaats. Wij lezen nog wat in onze kooien, maar ook dan vallen de oogjes dicht.
Beer

1 opmerking:

  1. Coen bedankt voor de heerlijk supergroc en kopjes thee, dat maakt het verschil. Aardig opgeknapt inmiddels.

    BeantwoordenVerwijderen