donderdag 4 augustus 2011

Op naar Bertagne

Maandag 1 augustus, de 8e dag
De dag ontwaakt, het is windstil, de Robeyne ligt in de baai van Alderney en rolt op de deining.
Van de overige boten hoor je alleen het geluid van de vallen die tegen de mast slaan en de gedempte stemmen van enkele vroege vogels.
Coen heeft een vis aan de hengel die hij 's nachts heeft laten slaan. We pakken het grote visboek erbij, het kado van vrienden van Parkhaven en vinden wat het is: een Pollak, 40 cm lang en de beschrijving zegt: een uitstekende vis. We eten haar/hem tijdens de lunch, net kabeljauw.
Elke dag z'n visje scheelt in de maand uitgaven. Nog even met ons rode bijbootje 'Dame Blanche' naar de yachtclub om te douchen. Na de lunch anker op en binden 'Dame Blanche' op het voordek. Op de motor varen we door de ' Swinge' de doorgang tussen Aldeney en het rotseiland Burhou , daarna in het Little Russel channel met aan bakboord het eiland HERM ( vogelreservaat ) op weg naar St.Peter Port op Guernsey. Vlak voor de haveningang ligt een immens groot cruiseschip voor anker. De laatste passagiers worden met tenders naar het drijvende flatgebouw gebracht. Ze zullen zo wel weer vertrekken. De havenmeester komt ons met een bootje tegemoet varen, vraagt onze diepgang en verwijst ons naar een steiger. Na vastmaken gaan we snel de stad in om onze mondvoorraad aan te vullen. René en Coen lopen nog even langs het havenkantoor voor een inlog code voor de WIFI. Ja, we zijn nog niet 'los' van de bewoonde wereld. We zitten nog met navelstrengen vast aan het thuisfront. Terug a/boord zie ik dat er een zeilboot naast ons heeft vastgemaakt, het is een Centurion en zo'n schip hebben Madee en ik jaren gehad. De Franse eigenaar en z'n vrouw zitten sip te kijken, hun motor is kapot, gebroken zuigerveer, jammer... jammer...einde vacantie, met hun drie kinderen moeten ze nu maar iets anders bedenken. De kids hadden zich er zo op verheugd. I feel sorry voor ze.
René haalt de ' GRIBFILES ' binnen , het weeroverzicht voor de komende 5 dagen. We kiezen voor BREST als uitgangspunt voor de oversteek van de Golf van Biscaye. Het is 125 mijl en de windrichting o.k. alleen niet sterk genoeg, bij 5 mijl per uur doen we er tenminste 24 uur over. We zien wel, we gaan eerst maar eens een hapje eten in de stad. St. Peter Port heeft meer dan honderd restaurants en alle landen zijn vertegenwoordigd, dus dat moet toch lukken! Bij de havenuitgang hangt een groot bord betr. RABIES, het is ten strengste verboden dieren het land op te brengen, anders ben je je hondje, poesje, cavia of konijntje kwijt! Ze gaan zes maanden in quarantaine of ze worden vernietigd!! en de eigenaar wacht een enorme boete.
We zoeken niet lang, de eerste pub nodigt al uit, behalve, halve en hele pints kun je er ook behoorlijk eten. Het is echt het 'kleine cafe aan de haven sfeertje' lawaaierig, warm en gezellig. Op een mega tv scherm een voetbal wedstrijd Liverpool tegen een club uit Noorwegen. Ze spelen met een zwarte rouwband en leggen rozen op het gras bij het begin van de wedstrijd. Natuurlijk vanwege het drama in Noorwegen. Kuitert speelt bij Liverpool en speelt de sterren van de hemel.
Na het eten nemen we nog een paar straatjes van 12% om de kuitspieren te trainen en krijgen respect voor de helden van de Tour de France tijdens de beklimmingen van de Alpen en Pyreneeën reuzen. Coen is niet bijster enthousiast over de avondwandeling! Terug op de boot ga ik met een boek naar m'n kooi maar twee bladzijden later heeft vrouwe slaap me reeds in haar armen en ben ik in dromenland.
Dinsdag, 2 augustus 9e dag
Om 08.00 uur gaan we naar de jetty om te tanken. De twee jerrycans a/dek worden gevuld en de hoofdtank tot de nok bijgevuld. We hebben nu 290 ltr. Diesel, daar kunnen we vijf dagen en nachten non stop mee dieselen, maar we zeilen liever.
Bij het tanken schoot me ineens iets te binnen. Het was in de periode dat ik voor Villa Felderhof in Zuid Frankrijk werkte. Via, via, zo gaat dat , waren we uitgenodigd op een mega jacht van 40 meter in de haven van St.Tropez, De bemanning bracht ons rijkelijk glazen champagne en we genoten van de onderhoudende eigenaar die het volgende vertelde. Z'n vrouw en hij hadden vrienden uitgenodigd om een paar weekjes mee te varen. Gastvrij als ze waren hadden ze ook bij het aan land gaan in de diverse luxe Franse badplaatsen hun vrienden vrij gehouden bij het betalen van de restaurant rekeningen. Na de genoten vakantie voelde de vriend zich wel wat bezwaard en bood spontaan aan dan toch in ieder geval de brandstof te betalen, nou dat was o.k
Bij het tanken in St.Maxime moest de beste man 17.000,= euro aftikken!!! Hij deed het zonder met z'n ogen te knipperen, ja, zo doe je dat in 'old boys network'
Als tussenstop op weg naar Brest kiest René voor L'Aber Wrac'h ( Gaelick ) taalgebied van Ierland-Bretagne en Baskenland, een haven halverwege.
Een flauwe koelte trekt ons traagjes weg van het eiland. De wind komt uit Noord en we moeten naar Zuid, dus daar geen klagen over. Tijdens de lunch ontdekken we water in het kastje onder de gootsteen. Na een half uur met z'n kop in 't kastje te hebben gezeten heeft René met hulp van Coen het klusje geklaard, wist niet dat hij ook nog loodgieter was.
Prachtig zoals Robeyne z'n tocht door het kanaal vervolgt, de wind streelt de zeilen en met z'n drieën genieten we van het ritme van de golven. Koers 240 graden, zes knopen schijnbare wind. Katie Melua vult met haar zwoele stemgeluid de kuip. René is kok en zo te merken belooft 't weer wat! We zijn helemaal alleen op het water, de zee is leeg en er loopt een lange oceaandeining.
We delen de wachten in: Beer van 21.00-01.00, Coen pakt de 'hondenwacht' tot 05.00 en René neemt het roer over vanaf 05.00 uur. We drinken koffie en chocolademelk en kletsen nog wat. Zo schommelen we de avond tegemoet en als de nacht zijn donkere kleed over de zee legt komen de lichten van de vuurtorens a/de kust van Bretagne langzaam tot leven.
René heeft nog een 'afspraakje' met Suzan van de ' Sobat Kras' om 20.00 uur om op de kortegolf zender (SSB) contact met elkaar te hebben om te zien of deze vorm van communicatie werkt.
Er is veel gepiep, geruis en gekraak op de zender, maar helaas , geen Suzan. Dan maar een mail via de SSB (Single Side Band). Jammer ,ze hebben beide hun diploma's ervoor gehaald, eens gaat het wel lukken.
Coen gaat vóórslapen, dat kan hij en René blijft nog even. Tegen de tijd dat het helemaal donker is legt ook hij z'n moede hoofd te ruste. Ik check de door René uitgezette koers, zet de zeilen en controleer of het driekleurentoplicht brandt en nestel me onder de buiskap met nog een kop chocolademelk. Het is uitermate rustig op zee, met 6 knopen ( beetje stroom mee ) maakt de Robeyne haar reputatie als veilig en koersvast zeilschip helemaal waar. De stuurautomaat hoeft nauwelijks te corrigeren en als een vliegende Hollander doorklieft ze de golven, een prachtig fluoriserend kielzog achterlatend.
Echt een moment om alles van de voorbije dagen nog eens rustig te overdenken. We hebben zo lang naar deze reis verlangd en nu zijn we dan op weg naar Zuid Amerika. Het is allemaal nog wat onwerkelijk. We zijn met z'n drieën een droom aan het verwezenlijken. Gesteund door drie topvrouwen thuis, die ons dit gunnen en er alles aan hebben gedaan dat duidelijk te maken.
In de schaars verlichte kajuit hangt een foto van onze meiden en ik betrap me erop dat ik al tegen ze begin te praten! Ik kijk regelmatig 360 graden rond, maar buiten de lichten van de vuurtorens op de vaste wal van Bretagne is er niets te zien. Bij een soort mijnwerkers lampje dat met banden op m'n hoofd zit lees ik verder in het boek van Jean Heylbroek, hij vaart inmiddels in Frans Polynesië in the Pacific Ocean, ook niet verkeerd, maar laten wij voorlopig eerst maar eens de Atlantic bedwingen en dan verder zien.....
Ik overzie nogmaals de donkere zee en ontwaar een een lichtje in de verte achter ons dat met hoge snelheid op ons af lijkt te komen...................
wordt vervolgd.

Beer

3 opmerkingen:

  1. Oh Bernard,
    wat weer een mooi verhaal.
    Ik kan niet wachten op de volgende!

    liefs Roelie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou Beer je maakt het wel spannend, zeker te lang naar die 24uurs krimi gekeken. Ik kan niet wachten op het vervolg
    Liefs aan allen
    Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een prachtige verhalen.
    is de schrijver nu een zeiler of een auteur?
    misschien beide.
    wat leuk om jullie op deze manier te volgen.
    groetjes uit limburg ....josé

    BeantwoordenVerwijderen