maandag 1 augustus 2011

Cherbourg Alderney

We liggen dus in Cherbourg en naast ons komt een Nederlandse boot liggen. Een aardig jong echtpaar met hun zeilboot op weg naar de kanaaleilanden. Ze hebben een dochtertje, we schatten haar niet ouder dan 8 jaar, ze stond nog net niet zelf achter het roer van hun boot maar voor de rest deed ze alles bij het aanleggen zoals het hoort. In haar roze jurkje sprong ze zo op de steiger en knoopte de boot zodanig professioneel vast dat het windkracht 9 zou kunnen weerstaan. Haar ouders hadden haar de mooie naam Isabella gegeven en ze praatte honderd uit, met haar visnetje haalde ze krabbetjes, garnalen en visjes onder de steiger vandaan en vertelde ons alles over de geheimen van het onderwaterleven.
Kortom een scheetje die duidelijk niet op haar mondje was gevallen maar we waren blij toen haar moeder haar riep dat het bedtijd was...zo eindelijk even rust, onze Laura Dekker in spe.
Als ik naar de capitainerie ( havenkantoor ) loop valt mijn oog op een kleine zeilboot met aan de reling fotokopieën geplakt met advertentie voor een boek, ik blijf even staan en ontdek de eigenaar van het vaartuigje achter z'n buiskap. Hij nodigt me uit aan boord te komen en even later begrijp ik met wie ik hier zit, het is een zeer kleurrijke Belg, afgestudeerd conservatorium ( viool) die in z'n eentje met dit kleine scheepje in vier jaar de hele wereld is rond gevaren. Jean Heylbroeck,
Ik koop natuurlijk zijn boek, plus nog een kinderboek dat hij heeft geschreven, maak een foto van hem en wandel verder naar de capitainerie. Ligt er ook nog een roeiboot, waarmee een local uit Cherbourg de oceaan wil bedwingen. Ik kon hem zeggen dat een Nederlander hem voor was gegaan, nou dat wist ie, maar dat weerhield hem er niet van het ook te proberen, tuurlijk, als je iets in je kop hebt moet je dat vooral doen.
Het is vrijdag 29 juli, onze 6e dag als tijdens de koffie Coen plotseling roept: he daar zijn die vrienden van jullie uit Parkhaven, en inderdaad statig draait hun boot de haven in. Het zijn Hans en Suzan met hun zeilboot " Sobat Kras" op weg naar ...Nieuw Zeeland (zie http://www.sobatkras.nl)! Komende winter blijven ze even in Portugal maar daarna gaan ze toch echt naar de andere kant van de aardbol. Met happy hour
komen ze bij ons a/boord. Ze hebben hun reis zeer zorgvuldig gepland en voorbereid, hun schip een 45 voet Island Packet is tot in detail klaargemaakt om er de komende jaren de wereldzeeën mee te bevaren. Ook zelf hebben ze alle mogelijke opleidingen, cursussen etc. gedaan. Suzan is zelfs scheepsmakelaar en zou onderweg nog taxaties en dergelijke kunnen doen. Ze zijn er helemaal klaar voor. In de middag doen we de noodzakelijke boodschappen bij de Carrefour (super grote super)
Het is een feestweek in Cherbourg en we besluiten die avond in de stad te gaan eten.
Langs de havenkant zijn gezellige tentjes, er is ook een danstent waar wordt gedanst, ja, maar niet gewoon, dansmuziek van zo net na de oorlog, met vrouwen met zwarte nopjes jurken . en witte handschoenen aan, ook de mannen helemaal in oude stijl en waanzinnig leuke en vrolijke muziek.
Shit! Nou hebben we geen filmcamera bij ons. Nog even twijfelen en kijken, je kunt toch niet alles filmen zeg ik tegen Coen, gewoon kwestie van jammer dan. Maar dan kunnen we het niet laten en Coen en ik hollen terug naar de boot om onze camera's te halen, voorwaar toch noch een heel eind lopen, snel alles gepakt en hup, geen tijd verliezen terug naar deze unieke happening, als ze dat thuis zien, moet jij eens kijken!! Buiten adem komen we weer ter plaatse waar René ons opwacht.
TE LAAT...ze stoppen er net mee, shit..
's Avonds eten we in een restaurantje aan de haven, heel menuutje voor 17 eurootjes ( 't was ook geen culinair hoogstandje!) met kaas en koffie na, voldaan en tevreden keren we terug naar ons huisje a/de steiger.
Zaterdag 30 juli zesde dag
Onze bestemming: Aldeney, een van de kanaal eilanden. Het is 23 NM ( nautical myles ) van Cherbourg ( NM is 1852 meter) ongeveer 40 kilometer dus. Het is niet de afstand die het moeilijk maakt, wel de stroom. We moeten door de ' RACE' van Aldeney en daar kan de stroom oplopen tot wel 7 tot 8 myl ( bij springtij) Op de motor komt de Robeyne nauwelijks aan de 6.
Rene heeft het allemaal goed berekend en de gegevens uit de REEDS gehaald. De Reeds is de bijbel voor de zeilers. 1026 !! pagina's boordevol nautische informatie. Rene staat er mee op en hij gaat er mee naar bed! Letterlijk! We vertrekken om 09.30 om optimaal van de meelopende stroom te profiteren. Het is nog bewolkt maar gaandeweg breekt de zon door en met een mooi achterlijk windje varen we langs de mooie kusten van Normandië.
Bij Aldeney moeten we oppassen er niet voorbij te zeilen, zo hard zet de stroom ons opzij. Zorgvuldig manoeuvrerend stuurt ik de Robeyne tussen de vele ( net onderwater ) liggende rotsen naar de ankerplaats in de baai van BRAYE en even later valt ons onvolprezen ROCNA anker in het heldere water van dit idyllische eiland. We 'steken' 40 meter ankerketting. Aanbevolen wordt altijd om tenminste 3x de diepte aan ketting uit te vieren. Als we ankeren staat de dieptemeter op 6 meter onder de kiel, maar het is eb en het ' verval' ( verschil tussen eb en vloed ) is hier wel meer dan 7 meter, er gaat dus nog heel wat bijkomen en dan is de diepte zomaar 13 meter! Vandaar de 40 meter ankerketting. Oppassen natuurlijk als je bij vloed binnen komt en denkt dat je veilig ligt met 6 meter diepte.
De rubberboot (bijboot of dingy) wordt opgepompt en te water gelaten, Coen en René laten het buitenboordmotortje zakken en ik maak het aan de spiegel vast. Het is inmiddels wat gaan waaien en ons tochtje naar de vaste wal is verre van droog!
We landden aan de jetty ( steiger ) maar daar liggen al minstens 60 dingy's,van de overige zeilers, die ook zonodig even naar de wal moesten. Kwestie van goed gas geven en hup, wring 't bootje er maar tussen. We gaan op zoek en vinden een piepklein watersport winkeltje. Buiten, op een prikbord hangt een advertentie: wanted, good woman, must be able to clean, cook, sew, dig worms and clean fish, must have boat and motor. Please sent picture of boat and motor !!!!!!
René zoekt een ringetje voor 't lummelbeslag!?! Dat is het beslag waarmee de giek aan de mast zit verankerd .Zeg dat maar in goed Engels! Maar het zijn professionals en begrijpen ' t direct.
In een roestig blik mag René zoeken en hij is er even zoet mee. Gelukkig zit er wat bij en nog die zelfde middag gaat het ringetje na nog heel wat te zijn bijgeveild op z'n plek in het lummelbeslag.
Dit keer happy hour op de 'Sobat Kras' die enkele uren na ons zijn binnengelopen. Het loopt uit zoals gewoonlijk en Suzan maakt een heerlijke zuurkoolschotel voor ons, wij varen nog even naar de Robeyne voor worst en bier en genieten van een heerlijk samenzijn, kletsen over bootjes en nog wat natuurlijk en het is al bijna nacht als we in ons natte bootje tussen alle andere schommelende boten naar de Robeyne terugkeren. Dank Hans en Suzan!
Zondag 31 juli, 7e dag
Eieren met spek! En dan.... wat gaan we doen vandaag? Coen blijft graag a/boord en even later pruttelen René in ik in de dingy naar de wal. Alderney is maar klein ( ruim twee duizend inwoners)
Door het pittoreske dorpsstraatje naar boven waar uit een kerk prachtig gezang klinkt en even later zitten we tussen de kerkgangers te luisteren naar het koor. Opvallend is de gezellige en gemoedelijke sfeer. Na afloop van de dienst speelt een brassband de sterren van de hemel en de mensen klappen op de maat mee zoals ik dat alleen maar van kerkdiensten uit Tanzania en Suriname ken, maar dit is Engeland! Nou ja ,nee niet helemaal Engeland, de Kanaal eilanden hebben eigen bestuur, eigen geld, eigen vlag etc. Volgende week houdt de pastor een ' The Blessing of the boats, maar helaas ,daar kunnen we niet of wachten.
Buiten is er nog een soort marktje met allerhande gebruikte spulletjes .donaties voor de kerk.
Rene z'n oog valt op een paar zo goed als nieuwe bootschoenen, precies zijn maat. Voorzichtig vraagt hij de 'secondhand rose' naar de prijs. " One pound, sir" !!(iets meer dan 1 euro)
Met drie paar super stappers verlaten we de brocante. Die middag maken we een meer dan indrukwekkende wandeltocht langs de rotskust van het eiland, hier huizen de puffins ( papegaaiduiker) maar helaas krijgen we ze niet te zien, wel jan van genten.
Terug a/boord komen Hans en Suzan nog even 'op de borrel'.Suzan vertelt dat in Camaret sur mer, een vissersplaatsje verderop bij Brest, elke middag een dolfijn de haven komt binnenzwemmen, gezellig langs de boten gaat en hier en daar z'n kop boven water steekt. Nou ja, weet je wat, we gaan toch die kant uit, we gaan gewoon kijken of het zo is.
We nemen nog een borrel en terwijl de zon achter de heuvels gaat en de boten zachtjes wiegen op de binnenlopende deining, schrijf ik dit tweede verslag van onze reis naar de Carieb.
Heerlijke etensluchtjes stijgen uit de kajuit omhoog, Rene leeft zich uit in het piep kleine kombuisje
Morgen gaan we naar Guernsey.

3 opmerkingen:

  1. En zo te zien al aardig op weg naar Brest!
    Het was heel spannend hier vandaag. En dat is het nog. Nina zou vanmorgen (di 2 aug) 10:10 naar Houston vliegen. Ze was al door de douane toen de vlucht vertraagd werd. Uiteindelijk is ze pas om 14:45 vertrokken. En we zagen dat ze een uurtje geleden geland is (17:30 local time-CDT). We weten niet hoe het haar vergaat, want de aansluitende vlucht naar Denver is allang weg en het is de vraag of ze de volgende vlucht van 18:55 CDT kan halen.
    Afijn, we leven helemaal mee dus. Maar wel geweldig dat je zo'n vlucht echt helemaal kunt volgen.
    En, o ja, we hebben weer genoten van Bernards verhaal.
    Jos

    BeantwoordenVerwijderen
  2. even mijn blog proberen , zag dat jullie nu Brest zijn , hopelijk met mooi weer.vervolg van nina was dat ze in houston moest overnachten en vandaag 2 omgeboekte vluchten moest maken.lichtelijke paniek even in houston zo helemaal alleen met 2koffers,en een hele dag onderweg maar nu alles ok en weer praatjes zat. groetjes voor alle drie toos

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou mannen, dat schiet lekker op. Thuis wat problemen met de telefoon en mobiel waardooor ik tijdelijk niet bereikbaar was. Na alles even uit het stopcontact te hebben getrokken lijkt het nu weer te werken. kijk uit naar jullie verhaal, dat van Sobat kras al gelezen en met hen geskyped (schrijf je dat zo???) Hoezo herfstweer? en wat zijn de verwachtingen m.b.t de golf van Biskaje (oversteek).
    Liefs van mij dus.

    BeantwoordenVerwijderen