zondag 7 augustus 2011

14 dagen onderweg

Zaterdag 6 augustus 13e dag.
De dag begint met regen, hoe kan het ook anders op de 13e! De stokbroden droog overbrengen van de plaatselijke Boulanger naar boord is nu van belang. Met de koffie lezen en bestuderen we de oversteek van de Golf van Biscaje. 75 NM vanaf Pointe du Raz naar de Noordkust van Spanje loopt de dieptelijn van het Continentale plat. De oceaan met een diepte van ruim 4000 meter gaat binnen een afstand van 20 mijl naar een diepte van 130 meter. In de Reeds waarschuwen ze voor onaangename omstandigheden. We moeten daar we overheen, vandaar onze voorzichtigheid.
Voor de lunch geen ' fruit de Mer' op een zonnig terras, maar een blik erwtensoep uit de voorraadkast. In de plaatselijke krant ' Le Télegramme' een artikel over een spectaculaire redding door een Franse helikopter , die zes vissers van een Belgische visserboot heeft geplukt in de nacht van afgelopen donderdag op vrijdag. Ze waren op de rotsen gelopen bij het eiland SEIN, hier vlakbij in de baai van Brest en zinkende. Onze buren, ja, die met hun Breehorn, hadden ons al verteld dat ze, komende uit de Golf, die nacht hun MAY DAY hadden gehoord. De dag verder doorgebracht met lezen, boodschappen, klusjes en ook nu weer een pinteke op een sfeervol pleintje.
Coen leeft zich uit in ons kombuisje en even later zitten we aan de gebakken schol,aardappelen in de schil en groente. We halen nog een afzakkertje a/b 'Sobat Kras' , dan is het wel eens welletjes en het is alweer na middernacht als we ons eigen hutje opzoeken.
Zondag 7 augustus 14e dag.
Op radio 'Nostalgie' , een populaire Franse zender, klinkt 'Morning has broken' van Cat Stevens.
Erg toepasselijk voor deze zondag. Vanwege de slechte weersverwachtingen blijven we nog zeker twee dagen in Camaret sur Mer. De 'Gribs' geven windkracht 7/8 voor de Golf. Coen is al druk bezig met het poetsen van de ' nietmeerzoergdoorzichtige' ramen van de buiskap. Hij zweert bij Turtle wax, maar dan wel de groene fles! René ligt nog in Morpheus armen. Ik loop naar het havenkantoor, achter het raam de weersverwachting voor de komende dagen. Alles in overeenstemming met wat we al wisten. Harde wind, onweer en de zee AGITEE.
Ze hanteren vijf criteria voor de conditie op zee, Mer Belle, Mer peu agitee , Agitee, Forte en tres forte.
Op weg naar het gezellige dorpje kom je langs een scheepskerkhof. Afgedankte, oude vissersboten worden hier het kiezelstrand opgevaren om nooit meer hun neus in de golven te steken. Moeder natuur doet verder haar werk. Door de weersinvloeden zijn ze al half vergaan. Op hun verroeste zijkant een bord geschroefd met: DANGER, interdiction de monter a bord , om iedereen op afstand te houden. Gezien de staat waarin ze verkeren moet het al heel wat jaren geleden zijn dat stoere Bretonse vissers met deze schepen het ruime sop kozen, om met de ruimen vol vis naar de veilige haven terug te keren. In gedachte zie ik ze staan, in weer en wind sjorrend aan de netten om de rijke buit binnen te halen. Het is een triest gezicht, deze relikwieën uit vervlogen tijden. De gaten vallen in hun eens zo strak geschilderde huid, touwen en lijnen hangen werkloos langs hun roestige rompen. Er zit geen glas meer in de ramen van het stuurhuis en patrijspoorten klapperen half open in de wind. De namen van de schepen, vaak verwijzend naar de vrouw van de schipper, zijn nog maar nauwelijks te lezen door de invloed van de zon, zout en de wind. ' magellan', ' Marie Louise' en ' Annabelle'. Verderop liggen alleen nog maar karkassen van wat eens het trotse bezit was van een visserman. De meeuwen, die vissersschepen altijd trouw vergezellen, vliegen er nu krijsend overheen, dit keer geen makkelijk maaltje vis. Het worden prachtige foto's met de opkomende ochtendzon in de achtergrond. Ik wandel verder en hoef de Fransen met een stokbrood maar tegemoet te lopen om bij de boulangerie te komen. Hoewel het nog vroeg is staat er toch al een rij.
Behalve stokbrood verlaten de klanten de winkel met croissantjes en dozen gebakjes. Het is zondag en dat moet gevierd worden. Op de terrassen ontbijten locals in het behaaglijke zonnetje, sigaretje, koffie en een krantje. De eerste toeristen schuifelen al langs de boulevard en vergapen zich aan de boutiekjes met kleding en de stalletjes met souvenirs, ansichtkaarten en zonnebrandcrèmes.
Het is augustus en de vakantiemaand voor de Fransen. Terug a/boord heeft René alweer een nieuw project onder handen genomen. Onze windvaan installatie heeft hij van de achtersteven gehaald en wordt behandeld om aangroei te voorkomen. Na een salade nicoise voor lunch komt onze Zweedse achterbuurman René helpen om de SSB zender/ontvanger aan de praat te krijgen. Het zijn aardige
en behulpzame mensen, vanmorgen nog kwam zijn vrouw met een soort zelfgebakken brownies naar ons schip, " voor bij de koffie" zei ze. Ze zijn op weg naar de Middellandse zee en kunnen 1 jaar weg blijven. Met engelen geduld worden alle mogelijkheden en onmogelijkheden doorgenomen waar het probleem zou kunnen zitten. Ze spreken een soort SSB taal met elkaar en gebruiken termen en woorden die niet de onze zijn. Ze kijken elkaar begripvol aan en knikken regelmatig bevestigend. Uit het apparaat voorlopig alleen nog maar gekraak. Dan roept zijn vrouw dat het eten klaar staat en probeert René het verder alleen. Morgen komt onze vriend terug. Komt vast wel goed!
Even later klopt de buurman van het naast ons liggende Belgische schip, hij kijkt ons wat hulpeloos aan. Staat zijn vrouw net te koken is het gas op, of we een gastankje hebben. Nou dat niet maar mevrouw kan de warme hap toch wel bij ons opwarmen? Even later staat een charmante zuiderbuur bij ons in 't keukentje honderd uit te praten, onderwijl in een welriekende pan met pasta te roeren.
Ze is al de vierde vrouw in ons gezellige kajuitje sinds ons vertrek. Suzan natuurlijk, maar die is kind aan huis, de kenau van de Franse Douane en onze goedgebekte Belgische buurvrouw.
Dan was er nog een, daarover later meer?! Voor het slapen gaan staat er weer een Fransman een beetje hopeloos te gebaren bij het elektriciteitskastje op de steiger. Hij heeft de kabel in de plomp laten vallen, die is nu nat , ja, das duidelijk. Maar hij wil zijn vrouw bellen en z'n mobieltje is leeg.
Op de Robeyne zijn genoeg stopcontacten, kom maar op met je 'handy'. Kunnen we eindelijk gaan slapen.??
Beer

4 opmerkingen:

  1. Word wel erg benieuwd naar die vierde vrouw!!!!!!!!!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou, Marijke is me net voor. Hoelang houden jullie ons in spanning? Of heeft Coen een zeemeermin gevangen? Of heeft Beer op z'n mondharmonica gespeeld en daarmee een zmm gelokt?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha broer,



    Ik lees je verhalen als een boek! Wat kan je dat toch goed Beer! Wat een geweldig avontuur ook met die douane . Toch ook wel effe schrikken zo in ’t donker. Wat een plezier ook onderweg met al die gelijk gestemde mensen die je tegenkomt, hier een drankje en daar een hapje. Wat kan het leven mooi zijn. Enfin je hebt hard genoeg gewerkt en we gunnen het je van harte. Probeerde net Madee te bellen om te vragen hoe de aanmelding werkt met een foto erbij. Ze nam niet op dus probeer vanavond wel even. Ik ben wel even bezig geweest om aan te melden want daar ben ik niet zo handig in. Nu de foto er nog bij.



    Afgelopen week had ik last van mijn rug. Ik was aan het fietsen met Jon en die zei dat ik geen goede houding op de fiets had. Dus wij naar een fietsenwinkel. “Klopt” zei de man van de winkel, en na €. 650,-- zat ik op een andere fiets! Ik moet zeggen ze had wel gelijk. Het is een wereld van verschil. ’s Middags belde Smaragd of we het weekend naar hun toe wilde komen, dan konden we lekker gaan fietsen !! Ze moet het hebben geroken.

    Dus moest er ook een fietsendrager komen! Na de vijfde Landrover dealer had ik er één te pakken. Het is een speciale want hij hangt aan het reservewiel achterop. Ik heb hem vrijdagmiddag opgehaald in Den Haag. Ik kreeg wat uitleg over het gebruik en de man heeft hem voor me gemonteerd. Thuisgekomen was ik onderweg al drie van de vier riempjes verloren waar de wielen mee worden vastgezet! Dus weer naar een winkel in de stad voor nieuwe riempjes. Uiteindelijk de fietsen erop en richting Breukeleveen. Als maar in de spiegel kijkend want ik vertrouw het nooit. Voor de laatste brug richting Leo hoorde ik een knal en zag mijn nieuwe fiets achterover vallen en ik hoorde hoe ik hem nog meesleepte aan de riempjes van de velgen!! Het had jou kunnen gebeuren. Maar het gebeurde mij. Mijn nieuwe fiets…………. Gelukkig valt het mee en met een nieuw handvat en een bel ben ik weer ok. Een kras hier en daar komt er toch wel op. De reden was uiteindelijk een afgebroken stukje plastic waarmee de beugel het frame omvat. Ik heb het nu op mijn eigen manier gemaakt en een extra paar spanbandjes toegevoegd.



    Het fietsen was leuk daar in de buurt. Een redelijk droge dag tot aan we zouden lunchen in Breukelen. Jon reed helemaal achteraan op d’r gemakkie. Smaragd en Leo en ik zaten al op het terras onder een grote parasol toen het noodweer losbartstte. Arme Jon, ze haalde net de brug niet meer, die voor een paar bootjes open moest, en heeft 10 minuten in de hoosbui gestaan. We konden haar uitwringen. Ze heeft maar iets nieuws gekocht in een winkel op het pleintje!



    Vivian en Amani vertrekken volgende week weer naar Australie voor 5 maanden. We zullen ze missen.



    Eh bien, ik ga maar wat aan het werk want er moet nog brood op de plank.





    Laat wel weer horen.



    Paul en Jon.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. M'n vorige reaktie was een mailtje van Peter-Paul en met knippen en plakken dus op de site gezet.

    BeantwoordenVerwijderen