Naar Bequia en fotoos

Zondag 26 februari 216e dag. Liggen we op een lekker rustig plekje, gaan we weg! Is het onrust of hang naar avontuur? We besluiten om anker op te gaan en naar het volgende eiland te zeilen. Bequia heet het volgende pareltje en het is maar 20 mijl varen. Zodra we uit de bescherming van de baai zijn krijgen we het voor onze kiezen. Er staat een enorme puist wind en de golven liegen er niet om. We liggen te hakken om bij de kop van het eiland Canouan weg te komen en de snelheid komt niet boven de twee knopen. We kunnen nog terug, ja ,toch nog maar even aanzien. Na een kwartier hebben we het ergste wel gehad, maar het blijft een natte en winderige oversteek. We laten het eiland Mustique aan stuurboord liggen. Afgezien van het feit dat het niet bezeild is, het ligt pal in de wind, hebben we besloten dit bijzondere eiland toch maar over te slaan. Mustique neemt een unieke plaats in bij de eilanden groep van de Grenadines. Het is helemaal privé bezit en ontwikkeld voor exclusieve vakantiehuizen voor de rijken en beroemden der aarde. Mick Jagger, David Bowie, Raquel Welch en Prinses Margaret zijn zomaar een paar namen van beroemdheden die er een optrekje bezitten. Kasten van huizen met tennisbanen, zwembaden en schitterende aangelegde tuinen tot aan de privé strandjes. Er staan maar negentig huizen op Mustique, één hotel, één guesthouse op het strand, één bar en een paar winkeltjes. Je schijnt er prachtig te kunnen wandelen, het is een 'unspoiled' eiland en jachten zijn welkom. Toch proeven we iets van een ontmoedigingsbeleid. Het water rondom Mustique is 'conservation area ' Je mag niet ankeren, wel aan een mooring vast maken. Ze vragen daar 200 EC $ voor. Voor ons, opgeteld bij het feit dat het moeilijk te bezeilen is, een reden om het te laten voor wat het is, hoewel we ons realiseren dat dat biertje samen met Mick Jagger in die bar aan het strandje nu niet door kan gaan. Mick mist nu wel een unieke kans om samen met drie maffe Hollandse zeilers een avondje door te zakken. Onderwijl, met weer de gangboorden diep in het water, zeilt de 'Robeyne' verder over de woeste baren en zien we de contouren van Bequia steeds duidelijker. Mount Pleasant met het oude fort wordt steeds beter zichtbaar, dwz, als we het zout uit onze ogen wrijven want droog houden we het zeker niet in ons kuipje. Admiralty bay is onze bestemming, maar we moeten nog een slag maken. We hopen een beetje dat het in de baai rustiger is, maar bij aankomst zien we al aan de vele voor anker liggende zeilboten dat het in de baai gewoon een dikke zes waait met uitschieters naar zeven, net als de hele reis. De lage heuvels bieden geen bescherming en het valt nog niet mee een goede plek te vinden om ons bootje met de aarde te verbinden. Pas bij de derde poging hebben we het vertrouwen dat het anker goed 'gepakt' heeft en gaan we van een Caribje genieten. Vertrokken om 09.45 uur en nu is het 17.00 uur en de afstand maar 20 mijl. De wind van de laatste dagen is bovengemiddeld hard en draagt zeker niet bij tot het 'echte ' Carieb gevoel, maar het was wel weer echt zeilen!

Beer.