dinsdag 11 oktober 2011

vakantie in Algarve met de meisjes

De meisjes zijn er.
vrijdag 30 september.
Omdat de auteur van dit blog even vakantie viert met zijn prinsesje neem ik de pen tijdelijk over.
Als wij, de meisjes, aankomen bij ons appartement is er even paniek: er ontbreekt een man. Snel wordt duidelijk waarom: het gehuurde autootje is te klein voor zes mensen.
Het appartement wordt gekeurd en goed bevonden; Coen en Beer verdelen de kamers en we vertrekken naar de Robeyne in de haven.
We borrelen op ons weerzien, ikke kan eindelijk mijn Reneetje knuffelen en te samen lopen we naar het centrum om een heerlijke maaltijd te verorberen. We maken plannen voor de volgende dag.
Zaterdag 1 oktober.
Even acclimatiseren en wennen aan het mooie weer.
We doen met z'n allen wat boodschappen bij de Lidl, lunchen samen, gaan zwemmen bij het appartement, lullen en drinken wat en zo komen we de dag door. René en ik eten aan boord en maken alles klaar voor morgen.
Zondag 2 oktober. Beer Madee, René en ik vertrekken met de Robeyne naar Alvor. Een mooi tochtje op de fok. Alvor ligt aan een riviertje dat bij laag water een soort van zandbanken heeft. Dus goed opletten en de vaargeul aanhouden. Toch raken we even de grond maar dat wordt snel gecorrigeerd. Bij Alvor worden we al opgewacht door onze persoonlijke pilot: de krasjes in hun dingy die ons een mooi anker plekje wijzen: vlak bij hen in de buurt natuurlijk. Tijdens het neerlaten van het anker worden we vriendelijk toegeroepen door een Engelse dame van een catamaran: “ I don't like your position”. Maar bij nadere inspectie en na overleg met René kan ze toch tevreden zijn.
Een gezellig weerzien met borrel en alles wat daarbij hoort.
's Avonds een visje eten op de kant en dan gaat voor mij het licht uit terwijl de anderen nog door het dorp lopen.
Beer en Madee logeren aan boord van de Sobat Kras in een privé kooi en René en ik hebben de Robeyne voor ons.
Maandag 3 oktober
Via kanaal 77 bericht van de SB (Sobat Kras) : “zullen we vanavond bij ons aan boord met z'n achten eten?” Coen en Roelie komen nl. Beer en Madee ophalen. Zij gaan de Algarve verder per auto ontdekken. We inventariseren onze voorraden en concluderen dat we genoeg hebben voor een feestelijk maal.
Nog steeds schijnt de zon volop, net als de vorige dagen en 's middags maken we een wandeling waarbij op 't strand gepauzeerd wordt voor een duik in het zilte nat; althans voor Beer en Susan. De rest houdt het bij pootje baden. Happy Hour bij de jacht club en dan komen Coen en Roelie. De avond verloopt heel gezellig en op de kade genieten we nog na van een Ierse avond. Concert voor ruim 500 Ieren.
Dinsdag 4 oktober
Naar Portimao. De Robeyne vertrekt tegen 11 uur en houdt netjes de vaargeul aan om uit te varen. Bij de bocht gaat het toch nog mis: we zitten vast en hard achteruit varen helpt niet meer. Snel de zeilen omhoog en uiteindelijk trekt de fok ons er toch nog af. Gelukkig want het was afgaand tij en dan zaten we daar nog een paar uur.
Een mooi zeil tochtje met mooie wind. Op het fokje naar een leuke anker plek nabij Portimao, waar we de Zsa Zsa ook zien liggen. De bemanning van de Robeyne had al eerder kennis gemaakt met hen bij de Spaanse ria's- nu leer ik hen ook kennen. Sjors en Melanie en twee prachtige meiden van 7 en 9 jaar: Puck en Lotte. Ze komen aan boord voor een borrel en cola voor de meiden. Morgenvroeg vertrekken zij naar Marokko, Rabat.
Woensdag 5 oktober: We luieren wat en kijken wat rond en genieten van het mooie weer. We bezoeken met Hans en Suzan het dorpje Ferra Gudo. Om 12 uur zeilen we weer verder.
Een knobbelige tocht met wind tegen. Aan het eind weinig wind maar wel de golven dus een beetje katterig komen we weer in Albufeira. Maar goed daar kunnen we weer eens onder een echte douche.

Donderdag en vrijdag 6 en 7 oktober
Warme dagen. René en Hans klussen wat en we houden lange siësta's. Een wandelingetje, een borreltje: kortom vakantie vieren. Beer en Madee kwamen nog even met de auto zodat we nog wat boo(t)schappen bij de Lidl konden doen.
Zaterdag 8 oktober ( ja, ja, de vakantie schiet voorbij)
Rene is niet meer te houden. Hij wil weer zeilen. Hij maakt de lijnen al los als ik roep:”moet de stekker er niet eerst uit????”
Buiten lijkt het aangenaam maar al gauw blijkt de zee knobbelig en de wind staat tegen. Kruisend met de motor meer dan geregeld bij om de vaart er een beetje in te houden bij de tegen staande golven die de boot soms bijna stilleggen. Hotsend en klotsend varen we naar de baai bij Faro: Ilha de Culatra.
Bij de haven ingang zien we veel stroom verkaveling: we lopen binnen net als de delta op z'n sterkst leeg stroomt. Hebben wij weer: 3,5 knoop tegenstroom!!! Maar goed, we zijn er en varen vrolijk verder de delta in op zoek naar een mooie anker plek. In 6 meter diep gooien we het anker er in en de ketting er achter aan. We liggen net vast als de sms van Layco (onze hond) zich piepend aankondigt. Met zijn dikke pootjes seint hij ons daaglijks hoe het hem op zijn logeer adres vergaat. Hij heeft het prima naar de zin dus dat wordt straks nog wat als hij weer met mij terug naar huis moet. Na een door René bereide maaltijd genieten we in de kuip van Bob Dylan en een mooie zonsondergang. Tot 21 uur kunnen we zo nu en dan ook over komende vliegtuigen spotten.
's Nachts, als het hoog water is, gooit René er nog 5 m ketting bij.
Zondag 9 oktober. Achter een bacootje (Baccardi cola) overdenken we de zondag. Beginnen met een goed ontbijt is het halve werk.. we keutelen wat tot de lunch (warm dit keer) en dan worden we actief: dingy opblazen en te water laten, motortje erop en naar Culatra. Blijkt en nationaal park te zijn met huisjes die Caraïbisch aandoen, een verlaten strand en ooievaars (nee geen kindjes, die zijn al weggebracht). We wandelen er twee uur rond en zoals je bij René kunt verwachten, niet over gebaande wegen maar door een “zona militar”, door zout water prieltjes. Maar we komen er en de dingy ligt er zowaar nog! We sluiten af met een duik rond de boot en een douche op dek. Nu met een knabbel, babbel en muziek wachten we op, alweer, een mooie zonsondergang.
Maandag 10 oktober
“Wat een zware bevalling” roept René als hij eindelijk het anker heeft ingedraaid. Dat is zwaar werk, zeker bij veel wind en/of stroom. Maar het is geklaard en we hebben ook goed gerekend: deze keer hebben we stroom mee of licht tegen bij het uitvaren. Ons zullen ze geen twee keer hebben!Buiten staat een flinke zee maar we varen met de wind mee dus stoppen zullen ze ons niet, die golven. We rollen wel af en toe maar met een mooi zonnetje ziet alles er toch even anders uit.
De golven staan bij aankomst in Albufeira precies de havenmond in en de daar aan boeitjes liggende vissersbootjes zijn hevig aan het dansen. Eenmaal in de haven zelf is daar niets meer van te merken en meren we af naast de Sobat Kras.
's Avonds happy hour met iedereen op de Robeyne, daarna lekker gegeten bij de mexicaan en tot slot nog gezellig op de markt koffie gedronken en een mime speler gade geslagen die iedereen wist te vermaken. Zo sluiten we deze avond in stijl af.
Morgen staat in het teken van opruimen en een heerlijke maaltijd in het appartement met z'n 8ten. Daarna gaan de mannen weer bootwaarts en de dames vliegen de volgende dag weer terug naar huis.
Beer ik hoop dat ik je goed heb waargenomen en ik wens de mannen een mooie voortzetting van hun tocht en een behouden vaart.
Liefs
Marijke

2 opmerkingen:

  1. Ik dacht al dat jullie in de Bermudadriehoek verdwenen waren. Sinds 28 september (verjaardag van Toos) geen enkele update meer. En de positie ligt ook nog ergens aan de westkust van Portugal.

    En vandaag dus een verrassing: Marijke neemt het penneroer over van Beer. Ik vond het een leuk verslag en heb het helemaal doorgelezen met een Google Maps schermpje ernaast, zodat ik precies kon zien waar jullie zoal geweest zijn. We zijn weer helemaal op de hoogte en de meiden weer bijna thuis.

    Tot horens en aan de mannen een behouden vaart.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sorry voor mijn opmerking over jullie positie. Ik zie net dat er sinds kort vier nieuwe puntjes bij zijn gekomen, waaronder Culatra. Te vroeg gepiept. Maar gisteren waren die puntjes er nog niet. Vreemd...

    BeantwoordenVerwijderen