woensdag 28 september 2011

Sagres en verder

Vrijdag 23 september 61e dag.
De harde wind van de nacht heeft er nog zin in. Robeyne rukt aan zijn anker maar dat geeft geen krimp. We willen wel graag de wal op en pompen ons bootje hard. Er staan venijnige golfjes in de baai en we komen dan ook niet droog aan de kant! Naar de kaap (st Vicente) is te ver lopen, wel is er een interessant fort op de kaap bij Sagres. Hier stichtte Prins Hendrik, de zoon van de koning, later bekend als Hendrik de Navigator ofwel Hendrik de Zeevaarder, zijn Escola Nautica, het eerste nautische instituut van de wereld. Kort na de oprichting melden cartografen en zeevaartkundigen zich. Dit deed hij in het jaar 1420. Hij koos hiervoor het fort Fortaleza, een in de dertiende eeuw gebouwd fort op de kale rots kaap bij Sagres. Bij navraag toen we er eindelijk waren, bleek er niet zoiets als een schoolgebouw te bestaan. Volgens een charmante juffrouw in het winkeltje dat bij het fort staat, moesten we e.e.a meer symbolisch zien. De school zou in Lagos zijn geweest, kortom , niet helemaal duidelijk. Wel lezen we dat, kort na de start van de Escola Nautica, het eiland Madeira werd ontdekt, twaalf jaar later de Azoren en weer twaalf jaar later de Kaapverdische eilanden. De wandeling rond het Fort is zeer de moeite waard. Het pad loopt vlak langs de hoge rand van de ver in zee uitstekende kaap. Peilloze dieptes als je over de rand durft te kijken. Ver beneden slaan de golven van de Noord Atlantische Oceaan te pletter tegen de rotsen. Bij een klein stukje strand liggen een paar golfsurfers in zee te wachten op die ene, geweldige, uitzonderlijke, eenmaal in het uur supergolf om hun dag helemaal goed te maken. De terugtocht met ons rubberbootje is een stuk vriendelijker. De wind moe, is eindelijk gaan liggen

Zaterdag 24 september 62e dag.
De afstanden tussen de havens aan de Algarve zijn klein. Een half dagje varen en je kunt weer een haven of ankerplaats aanlopen. Wij hebben geen haast en willen wat zien, derhalve staat Lagos als eerstvolgende op ons programma. Het ligt aan de rivier de Bensafrim en had ooit de enige slavenmarkt van Portugal. Verder in de Pilot omschreven als een druk, bedrijvig, toeristisch vissersplaatsje. Het wordt een erg rustig tochtje,' hoe zachtkens glijdt ons bootje al over het spiegelend meer' ! Lagos is leuk, levendig, lawaaierig en voor ons lekker douchen. Verder een aanslag op het budget! Een ligplaats voor ons relatief kleine schip, 45 euro voor een nacht. Er liggen hier schepen ( catamarans ) van 17 meter lang en 8 meter breed, wat moeten die wel niet kwijt zijn. We wandelen een beetje door de gezellige binnenstad waar het stikt van de restaurantjes en toeristen. Happy Hour hebben ze er wel goed geregeld, in de cafe's rond de haven betaal je één euro voor een biertje tussen 5 en 7 uur en we zijn niet eens dronken geworden!

Zondag 25 september 63e dag.
We doen vroeg de boodschappen en sjouwen ons te pl...met de zware tassen, ja bier en wijn zijn nou eenmaal zwaarder dan thee en petit fourtjes! Coen heeft het schip inmiddels klaar gemaakt voor het volgende traject. Er is water getankt en opgeruimd. We varen door de brug en horen over de marifoon Lagos port control waarschuwen voor giftig zeewier op het traject Lagos-Sagres. Opvarenden wordt afgeraden te duiken of te zwemmen. Wij gaan naar het Oosten dus voor ons geen probleem. Vakantiegangers wandelen langs de promenade van het kanaal dat de haven met de open zee verbind. Het is echt een zondag gevoel. Mensen wandelend met een hondje, moeders en vaders met kinderwagens en kinderen. Een kerkklok die de gelovigen roept, een tiener op een brommertje, een verliefd stelletje op een bank onder de palmen.Het zijn de beelden en geluiden die bij de vaste wal horen. De beelden vervagen en de geluiden worden overgenomen door het kabbelen van het water langs de scheepsromp. Ons volgende doel: Portimao. Buiten staat er nauwelijks wind, toch hijsen we de zeilen en met een zondagochtendgangetje ( slowboat to China) overbruggen we de korte afstand in enkele uren. De kust is prachtig, hoge rotsen met kleine stranden, daarboven fel witte huizen en luxe appartementen. Bij de haveningang van Portimao is het een drukte van belang. Alle Portugezen die een bootje hebben en het weekend vrij zijn lijken wel op het water te zitten. Er komt ook nog een fors passagiersschip de haven uit varen met een loodsbootje ver daarvoor die iedereen maant uit de weg te gaan. Stuntvliegers met parachute voorzien van een knallend motortje draaien spectaculair hun rondjes boven het vertrekkende schip, als groet aan de honderden passagiers die hen vanaf de zonnedekken nawuiven. Op het water speedboten en jetski's tussen statige zeilboten, veel met Engelse vlag en veel te witte opvarenden. In de ruime baai, omringd met zandstranden gaan we voor anker tussen flink wat zeilboten waaronder een handvol Nederlanders. Als we eenmaal liggen, wat een prachtige omgeving!, komt een bijbootje met een Hollands echtpaar zich even voorstellen. Lilly en Nick. Ze hebben een mooie Colin Archer, die was ons al opgevallen. Ze kennen dit gebied goed en voorzien ons van bruikbare tips over de meest idyllische ankerplekjes. Er ligt ook een gepensioneerd marine scheepje met de Nederlandse driekleur in top. Suzan heeft ons er over verteld, ze is ooit aan boord geweest en kent de opvarenden. Ze zijn in een ruk hier naar toe gevaren en liggen nu lekker in deze prachtige baai in een verrukkelijk klimaat.

Maandag 26 september 64e dag.
We roeien eerst maar eens even naar het strand en verkennen het dorpje dat er achter ligt. Het blijkt een leuk authentiek plaatsje, wel veel Nederlanders en Engelsen op de terrasjes. We scharrelen wat door de straatjes met de gebruikelijke toeristen winkeltjes met prullaria en eindigen op een sfeervol pleintje waar we van de koffie en de langs sjokkende mensen genieten. Terug aan boord zien we dat de Robeyne redelijk dicht bij een Engels zeiljacht is gekomen. De eigenaar kijkt wat zorgerlijk , hij bewaakt zijn varend bezit en zijn privacy en dat is begrijpelijk. Doordat de stroom en de wind tegengesteld staan liggen de boten allemaal met hun neus naar verschillende kanten. De invloed van de stroom op het onderwaterschip en die van de wind op alles daarboven geven die verschillen omdat de schepen nou eenmaal niet allemaal hetzelfde zijn. Goed en wel, we kijken het nog even aan en gaan eerst nog met 't bootje naar Portimao. Het is een flink stuk en de 2.5 pk buitenboord motor moet flink werken om ons tegen de stroom de rivier op te brengen. Een landingsplaats is snel gevonden en dan is Portimao aan de beurt om te verkennen. Misschien hebben we iets gemist maar wij vinden het niet bijster inspirerend en nemen na een niet lekker biertje ( volgens Coen moeten de leidingen nodig gespoeld worden ) afscheid van het stadsleven. Terug in de baai staat de Engelse buurman ons al op te wachten "Now you are coming very close gentleman" zegt hij op zo'n typisch Engelse manier met een toontje van enige understatement. Hij heeft gelijk en we nemen direct actie om een nieuwe ankerplek te zoeken. Maar ook bij ons zit het wel eens tegen. Drie maal laten we het anker vallen om vervolgens de dertig meter gevierde ketting weer in te draaien. Het wilde niet 'pakken' in de moddergrond en kwamen dan weer te dicht bij andere schepen. Dan eindelijk bij de vierde poging gaat het goed en kunnen we met een gerust hart maar enige pijn in de armen gaan slapen.

Dinsdag 27 september 65e dag.
René heeft in mooi plekje in gedachten voor onze volgende bestemming. Bij Faro is een lagoon in een natuurgebied waar we kunnen ankeren. De landende vliegtuigen gaan er héééél laag over en dat willen we wel meemaken. We vertrekken om negen uur vanaf onze ankerplek terwijl er net een groot passagiersschip binnen komt varen. De loodsboot waarschuwt sommige zeilboten dat ze te veel in de vaarroute liggen en moeten verkassen. Buiten staat er wind en worden alle vierkante meters die we aan zeil hebben gebruikt. De kust, waar we in het begin redelijk dicht langs varen heeft vele spelonken en enorme gaten waar toeristen met kleine bootjes in verdwijnen. Bovenop,
even zo leuk zijn huisjes gebouwd! Het is een van de attracties langs deze kust, samen met dolphin en whale watching. Alleen is het nu niet de goede tijd. In de Reeds staat een notitie bij de straat van Gibraltar: see whale warning. To minimise the risk of collision with whales ( April-August) speed should be less than 13 kn and a good lookout kept. We zijn nog niet bij 'de straat' , het is september en we halen nooit de 13 knopen. Gedurende de dag ruimt de wind een beetje en wordt het steeds lastiger om Faro te bereiken. We moeten kruisen tegen de Zuid Oosten wind en kruisen is niet de sterkste kant van ons schip. We wijzigen onze bestemming en gaan voor Albufeira, de haven waar we,na nog verder Oostwaarts te gaan, uiteindelijk zouden terug keren omdat onze lieftallige echtgenoten daar komen en we een 'vakantie' stop houden. Vlak voor de pier draaien we de genua binnen en het grootzeil volgt. Coen roept de havenmeester op en krijgt een vrouwenstem als antwoord. F 22 is de ligplaats die ze ons toewijst en twee marineros in een bootje gaan ons voor en helpen bij het aanleggen. Gastvrij en hulpvaardig is ons gevoel als we tussen de ons omringende in suikerzoete kleuren geschilderde appartementen liggen.
Beer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten