Santa Cruz

Donderdag 27 oktober 95e dag.
Dit wordt een werkdag. Er moeten een paar zaken geregeld worden en we verdelen de taken. Aan mij om de gastank te laten vullen. Op het havenkantoor informeer ik naar een adres van een vulstation en krijg van de charmante medewerkster een plattegrondje met een adres en een kaartje van een taxi bedrijf. "Nee, ik ga lopen" roep ik dapper en negeer de vertwijfelde blik in haar mooie bruine ogen. Na een uur sjouwen staat deze eigenwijze Hollander voor het aangegeven adres. Een immens hoog en indrukwekkend kantoor gebouw in een chique kantoorwijk, een soort Noord Zuidas pand. DISA staat er met grote gekleurde letters op de gevel,een soort Shell, maar dan van Spanje en even later sta ik daar op het hoofdkantoor met glazen wanden en palmen tot aan de tweede verdieping, met m'n korte broek, m'n petje en de gastank in m'n handen. De dames achter de receptie beginnen meewarig te giechelen. Heeft de Spaanse met de mooie bruine ogen me toch een verkeerd adres gegeven. Beleefd word ik door de dames in zeegroene mantelpakjes verzocht naar het vulstation te gaan en krijg wederom een adres aangereikt. Hier worden natuurlijk alleen maar miljoenen orders met de rest van de wereld gesloten denk ik en daal de hoge marmeren trappen af naar het straat niveau." Taxi", roep ik en laat me lux, achterover leunend in de zachte kussens naar het vulstation brengen. Coen en René hebben intussen wassen gedraaid en we zijn weer een toonbeeld van vlijt, netheid en reinheid voor de hele haven. De Robeyne wordt ook nog helemaal afgesopt, zowel van binnen als van buiten. Voor de afwisseling eten we 's avonds in Santa Cruz en terug aan boord worden de plannen voor de volgende trajecten besproken, bestudeerd en voorbereid. We maken daarbij dankbaar gebruik van de boeken die we aan boord hebben. De 'Reeds' kunnen we niet meer gebruiken, die ging tot Gibraltar. Van Jan en Ria van Raam, vrienden uit Parkhaven kreeg René drie mooie Pilots van de Spaanse en Portugese kusten, de Azoren, Madeira, Canarische eilanden en Kaap Verde, alsmede 'The Atlantic Crossing Guide'. Onderweg langs de Portugese kust lazen we veel in het boek van Leonard van Veldhoven, een zeilreis van Bruinisse naar de Costa del Sol. Van Hans en Suzan leenden we het boek ' Offshore Zeilen', van Peter Stuivenberg, veel technische en andere waardevolle informatie. Nu we langere trajecten op zee varen is: 'De Zee, een ontdekkingsreis' van Rob Bijnsdorp heerlijk leesvoer. Door zijn boek te lezen is het de bedoeling dat je met andere ogen naar de zee leert kijken. Er is een zee van enthousiaste verhalen, een zee om bewondering voor te hebben en van te houden, maar ook een die je met zorg en respect moet bejegenen. Dan, last but not least: ' De horizon zeilde mee, dag na dag... van Herman Jansen. Hij was de eerste Nederlander die een solo zeiltocht om de wereld volbracht in de zeventiger jaren. Eigenlijk voor ons allen 'het grote voorbeeld'
Inmiddels is het na middernacht en is onze Coen jarig geworden. We hadden er al een paar op maar schenken de glazen nog maar eens vol en proosten op zijn gezondheid, de vriendschap en een lang en fijn leven met zijn Roelie.

Vrijdag 28 oktober 96e dag.
We geven Coen een 'vrije' dag zodat hij in alle rust de telefoontjes en felicitatie smsjes kan beantwoorden. René en ondergetekende gaan met een gehuurd autootje op zoek naar een grote supermarkt. We hebben veel nodig en zien Tenerife als onze laatste haven voor serieuze proviandering voor de grote oversteek. Van de eilanden in de Kaap Verde en Gambia mogen we op dat gebied geen hoge verwachtingen meer koesteren. Santa Cruz is een grote drukke stad met veel één richting verkeer wegen. We rijden een uur van hot naar her voordat we de Lidl gevonden hebben. Met twee volle winkelwagens verlaten we tevreden de zaak en hopen niks vergeten te hebben. Dan gaan we nog even langs het bedrijf waar de gastank is afgegeven. Helaas, de vrachtwagen is nog niet terug van het vulstation. Later op de dag maar terugkomen is het advies.
Al met al kunnen we pas laat in de middag beginnen aan een tochtje om nog wat van Tenerife te zien. Nadat we de drukke stad verlaten hebben, vrijdagmiddag spits!, gaat de weg alleen maar omhoog door prachtige bossen met eucalyptusbomen en hoge sparren.We rijden in de mist door de laaghangende wolken en de lichten moeten aan. Het bescheiden motortje moet er hard aan trekken ons boven te krijgen. Nog een paar mistflarden dan rijden we plotseling een zon overgoten wereld binnen. We zitten op tweeduizend meter en het uitzicht is heel bijzonder, we zitten boven de wolken en de berg de Teide schittert in al zijn glorie in het felle zonlicht. Het doet sterk aan de beelden van de wintersport denken, het is trouwens bijna net zo koud. Dan gaat het verder bergafwaarts naar Puerto de la Cruz aan de noordkant van het eiland. Onderweg komen we nog langs een indrukwekkend sterrenobservatorium. Er is op deze hoogte geen lichtvervuiling, aldus René
In tegenstelling tot Santa Cruz is dit een toeristische plaats met veel vertier voor de verwende vakantieganger. We slenteren wat langs de rijk bewinkelde boulevard, kijken onze ogen uit naar krullende oceaangolven met surfers en de capriolen van paragliders die langs de steile rotshellingen behendig gebruik maken van de thermiek en even later, vlak voor de hoge hotels, met veel bravoure tussen de verbouwereerde toeschouwers landen.
Het wordt al weer donker en we nemen de kortste weg terug. Op uitnodiging van Coen, hij trakteert op een dinertje ,zitten we die avond op een mooi plein aan de 'Sole meuniere' Gelukkig hebben ze wifi want er moet nog geskyped worden met het thuisfront.

Zaterdag ,29 oktober 97e dag