Door de harde wind is er vannacht een klein vissersbootje van zijn meerboei losgeslagen. Hulpeloos ligt het op de keien te rammen ,de buitenboord motor zit er nog aan. Zodra René wakker is zien we het als een nieuw project. We gaan proberen of er nog iets te redden valt. We pompen de bijboot op en tuffen naar het 'project'. Dichterbij gekomen zien we het al, er is een gat in de bodem geslagen waar een olifant doorheen kan. Het scheepje moet als verloren worden beschouwd. We melden het bij de havenmeester. Later die dag zien we de vermoedelijke eigenaar de motor en nog wat visgerei uit het wrakje halen. Misschien een arm vissertje, wat moet is nou?
Een klein menselijk drama, in één nacht je broodwinning weg. We hopen maar dat ie verzekerd was, maar het leven hier een beetje inschattende, hebben we onze twijfels daarover. We gaan vandaag de bergen in. Vanaf de boulevard gaat er een heuse kabelbaan naar ongekende hoogte. Fa.Doppelmeyer/ Austria staat er in de gondel die ons rap naar boven brengt, nou dat wekt wel vertrouwen. Raar om in zo'n skilift te stappen zonder ski's of snowboard maar bij een temperatuur van 28 graden. Het uitzicht boven is echt supermooi, ver beneden zien we ons bootje in de baai voor anker. Normale mensen nemen de lift weer terug naar beneden, wij gaan terug lopen. Heel steil loopt het pad langs de rotswanden naar beneden. Een aanslag op de kuitspieren en van hoogtevrees moet je geen last hebben (heb ik wel!) Halverwege besluiten we om nog een bezoek te brengen aan de Botanische tuin en klimmen weer een heel stuk omhoog. Allemaal de moeite waard. Drieduizend planten en 300 exotische vogels, die bij ons in de dierentuinen echter betere en ruimere behuizing hebben. Wij zijn verwend met Artis, Burgers Bush en Dierentuin Emmen. In een van de restaurantjes aan de haven laten we ons het eten deze avond goed smaken.
Vrijdag 21 oktober 89e dag.
Met een gehuurde auto gaan we Madeira verkennen. Het eerste point of interest is een hele steile, loodrecht uit zee oprijzende kaap van 580 meter hoog , Cabo Girão. Europa's hoogste cliff en 's werelds één na hoogste. Waar zou de hoogste zijn??? Ik durf nauwelijks over de rand te kijken, maar maak toch snel een paar foto's. René en Coen staan rustig langs het randje en genieten van het uitzicht, terwijl ik maar gauw terug naar de auto loop. We gaan dwars over het eiland naar de noordkant en wanen ons in de Alpen of de Pyreneeën en dat midden in de Atlantische oceaan. De wegen zijn extreem steil en menig weggetje moeten we in de eerste versnelling met veel toeren naar boven. Ook heeft Madeira veel kilometers tunnel. We maken een koffiestop in een klein vissersplaatsje, Camara de Lobos, Rond het piepkleine haventje zitten veel mannen te kaarten of maken zich kwaad met een spel wat lijkt op Domino. Weinig activiteiten op de schamele bootjes en het geheel geeft een wat trieste aanblik. Al met al een schril contrast met de vaak luxe Hotels en huizen die rijkelijk bezaaid tegen de rotswanden zijn gebouwd. Het verschil tussen rijk en arm is hier groot. We rijden een spectaculaire kustweg waar de grote golven van de oceaan de kust bespringen en het schuim meters hoog doet opspuiten. Porto Monitz, waar we ons tegoed doen aan een heerlijke lunch staat bekend om zijn zeezwembaden. De baden zijn gebouwd tussen de rotsen in zee en bij vloed verversen de hoge golven het water dat met kracht over de randen bruist. De terugtocht gaat over de hoogvlakte waar we op zoek gaan naar een Levada. Het zijn wandelpaden langs een vernuftig irrigatie systeem dat het water van de noordhellingen naar lager gelegen delen voert. Vanwege de tijd, het wordt al bijna donker, kunnen we de wandeling niet afmaken en zijn blij als er halverwege een busje staat om ons naar de parkeerplaats, waar onze auto is achtergebleven, terug te brengen. Terug bij de haven lopen we nog even langs de kiosken waar je kan boeken voor diverse tochten op het water zoals: Big Game Fishing, de folders beloven je vangsten van: Blue Marlin, Spearfish, Tuna, Wahoo en Dorado. Stoere mannen op de foto's met manshoge opgehangen vangsten. Of met een glass bottom boat, dolfijnen en schildpadden bekijken, sealife guaranted. Of met een reuze catamaran op pad voor dolphin en whale watching. Als ze geen dolfijnen spotten mag je de volgende reis gratis mee. Er is veel belangstelling voor de trips en de boten varen regelmatig vol met belangstellenden, waaronder vooral veel kinderen de haven uit. Interessant is een brochure over hoe je moet handelen als je dolfijnen of walvissen op zee tegenkomt. A thrilling experience ! Maar, wordt er gewaarschuwd neem een aantal regels in acht. Blijf op een afstand van 100 meter en separeer nooit en kalf van haar moeder ( bij walvissen) Als ze naar je toe komen laat de dieren rustig voorbij zwemmen. En bij dolfijnen, wanneer ze voor de boot spelen, houdt koers en snelheid tot ze er genoeg van hebben. Goeie tips die we zullen respecteren als we straks richting Canarische eilanden gaan. Wat we tegen kunnen komen ( volgens de brochure) zijn: veertien soorten walvissen, variërend in lengte van 2 tot 27 meter en zes soorten Dolfijnen. Hopelijk gaan we ze zien, tot nu toe mogen we al niet klagen van wat we van de wonderen van de diepe oceaan hebben mogen aanschouwen.
Zaterdag 22 oktober 90e dag
Er is een giga groot cruiseschip de haven in gekomen vannacht en ligt recht tegenover ons aan de terminal. Omdat het zaterdag is zijn er ook zeilcursussen vanuit de Madeira yachtclub en het is komisch om te zien hoe een zeilklas met optimistjes vlak langs het zeekasteel scharrelt. Wat moet dat een belevenis zijn voor die kinderen. Verder rammen een stel jongelui met waterscooters de hele middag rond de Robeyne en proberen indruk te maken op de meisjes die op de kade staan. Ach , wij zijn ook jong geweest en deden met brommers net zo.( tenminste ik!) Lijkt me trouwens wel kicken op zo'n ding! Coen gaat de stad in, René en ik doen nog wat boodschappen en lezen aan dek tot het begint te druppelen. Er is niet zulk mooi weer voorspeld voor het weekend, harde wind met buien. Ach, binnen is het ook goed en met de goed gevulde board-bibliotheek, de volle ijskast en de container met 10 liter rode wijn is het best uit te houden. Een smsje van Marijke meldt ons dat de Robeyne de 'Opleidingsprijs' heeft gewonnen op het Postpalaver van heden avond. Graag komen we er op terug, aangezien er in Parkhaven op het gebied van het WARE ZEILEN! nog heel wat kan worden opgestoken, denk bij voorbeeld aan de simpele stelregel: ' samen uit, samen thuis' om er maar eens even één te noemen. We komen in de loop van onze reis hier graag op terug. Trouwens er schiet ons er nog één te binnen: Beter een dag later vertrokken, dan te vroeg aangekomen!
Beer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten