Ter ere van de 100ste dag

Robeyne Robeyne geboren uit staal
zo werd je schip met een eigen verhaal.
Bij het blauw felle licht van de lasser z'n branden
kreeg ontwerp gestalte door vaardige handen.
Op oerhollands werfje werd je gebouwd
en champagne aan water toevertrouwd.

Sindsdien doorklief je menige zee
en draag je ons drieën zo trouw met je mee.
Die, onrustig, verlangend naar avonturen
niet van je weggaan, ook in moeilijke uren.
Als woest je de golven bespringen met schuimende kammen
die bemanning beangstigt en kunnen verlammen.

Niet van je weggaan, op die mooie ogenblikken
wanneer rustig voor anker om wonden te likken.
Niet van je weggaan, we hebben nog dromen
om in het voetspoor van Darwin te komen.
Niet van je weggaan, om het leven te leven
dat is Robeyne, wat jij ons kunt geven.

Dus bol nu je zeilen en laat de wind met je gaan
trotseer golven en dalen van de machtige oceaan.
Laat ons je maar sturen langs kusten en stranden
voor ontmoeting met mensen uit heel verre landen.
Door tropische hitte en koude nachten
we wisten toch wel wat we konden verwachten.
Stel vertrouwen in zij die je bevaren
nautische kennis genoeg kunnen vergaren.

We brengen je terug naar waar jij levenslicht zag
het duurt nog wel even het steekt op geen dag.
Ooit zeilen we terug via grijze Noordzee
en nemen als buit herinnering mee.
Geliefden die dan zwaaien vanuit hun huis
nee nog even, nog eerst door de sluis
dan omhelzing en kussen, een traan en een grien
Fijn dat je terug bent, lang niet gezien...

Maar zover is het lang niet, ik draaf weer eens door;
we hebben als koers Kaap Verde voor.
800 mijlen, nog heel wat te gaan
het is nog nacht, maar aan de horizon,
breekt voorzichtig de 100ste ochtend aan.

Beer