Vakantie in de Britse Maagdeneilanden

Van woensdag 25 april tot maandag 30 april 280ste dag.

Vandaag maar eens even niet varen en een beetje inlezen over deze bijzondere eilanden. Daarbij kunnen we niet om hem heen, Christopher Columbus! Hoe vaak is zijn naam al niet gevallen bij onze reis door de Carieb, trouwens in Portugal begon het al. Op zijn tweede reis naar de 'nieuwe wereld' in 1493 ontdekte onze koene zeevaarder deze pareltjes van de Carieb. Ach, ontdekte....

De Indianen hadden al honderden jaren ervoor zich op de eilanden gevestigd als vissers en jagers. Columbus zag echter slechts onbewoonde eilanden, de Indianen waren of uitgestorven of verder getrokken. Met zeewaardige kano's waren ze van het vaste land van Venezuela overgestoken. Na Columbus waren het 'The Dutch' die zich als eerste vestigden op het eiland Tortola, één van de grotere eilanden van de BVI. Het is dan half zeventiende eeuw. Er begon een levendige handel met de Maagdeneilanden en ook de Engelsen en de Denen stichtten plantages en verbouwden katoen en suikerriet. De Engelsen namen gelijk maar bezit van de gehele archipel. Grote hoeveelheden rum werden naar Europa verscheept. Nadat Engeland de slavernij had afgeschaft, in 1834 ging het echter bergafwaarts met de export van deze producten. De eilanden waren nu niet meer interessant en werden door de Europeanen verlaten. De vrijgelaten slaven waren de nog enige bewoners en voor de komende 130 jaren waren de eilanden een vergeten en achtergebleven gebied van de 'British Empire'. Pas in 1970 begonnen de eilanden populair te worden als gebied voor zeilers en als toeristenbestemming. Vandaag de dag is het een vakantiebestemming bij uitstek en de baaien liggen dan ook vol met huurboten. Verder krijgen de eilanden geld van de 350.000 buitenlandse bedrijven, veel uit de scheepvaart, die zich hier om belasting technische, waarschijnlijk zéér aantrekkelijke redenen, hebben gevestigd. Op vele van die mega jachten in de haven van Saint Tropez heb ik het op de achterspiegel gelezen, de naam van het jacht en dan eronder: Road harbour BVI.

Zoals gezegd, we blijven aan boord, op de avond na. Marijke trakteert op een etentje en in een gezellig restaurantje op het strand laten we ons door de kokkin verwennen. De volgende dag zeilen we naar een bijzondere plek, 'the Bath', enorme granieten stenen, alsof een reus ze aan de kust heeft neergegooid, markeren de unieke duikplek. Het is er druk, maar gelukkig is er nog een mooring vrij, de laatste, dat wel. Buiten de prachtige vissen zien we een rog en een schildpad. Het wordt een middag van luieren, zwemmen en genieten. We mogen hier de nacht niet doorbrengen en vroeg in de middag zeilen we terug naar Spanish Town op het eiland Virgin Gorda. In de avond maken we plannen voor de komende dagen. Zodanig een route kiezen dat we zoveel mogelijk van de omgeving kunnen zien, binnen de tijd die we hebben, i.v.m de terugvlucht van Marijke. De volgende ochtend gaan we anker op en op weg naar Road Town op het eiland Tortola. We hebben daar een afspraak met de 'Nubia' , die, zoals bij aankomst blijkt, er al voor anker ligt. We gaan naast hen voor anker maar dit keer 'pakt' onze Rocna geen grond en moet er weer dertig meter ketting ingedraaid worden.

Muurvast, het anker is ergens achter blijven haken en wil met geen mogelijkheid omhoog. Het kost ons een uur om het via de mastlier meter voor meter uit het water te krijgen. Dan zien we dat het achter een dik touw is blijven haken dat we mee omhoog hebben getrokken. Ik met duikbril in het water en René die aanwijzingen geeft alsmede een lijn om de zaak te klaren. Honderd meter verder ankeren we zonder problemen. Het weerzien met onze vrienden is hartelijk en leuk dat Marijke ook kennis kan maken met de 'happy family' waar we al zoveel maanden regelmatig mee optrekken.

We liggen vlak bij de marina waar tientallen huurboten liggen en op zaterdagochtend is het een komen en gaan van catamarans en monohulls. Als de huurders na een week of meer zeilen hun schip komen inleveren komt er een medewerker van de haven hen met een dingy tegemoet varen, om de vaak grote schepen zonder schade in een box te krijgen. Ze doen de hele dag niet anders en de vaak jonge gastjes zijn er zeer bedreven in, het is leuk om te zien. Later in de middag zien we nieuwe huurders voorzichtig de haven komen uit scharrelen, met de zeekaart in hun hand en wijzend naar de boeien waar ze langs moeten om de ondieptes en andere obstakels te vermijden om veilig en enthousiast aan hun vakantie beginnen. Na uitgebreid boodschappen doen vertrekken ook wij om de omgeving te gaan verkennen. De bestemming is 'Sopers hole's, nog steeds op het eiland Tortola. Een heerlijke relaxte zeiltocht langs dit groene eiland brengt ons in luttele uren naar deze prachtige baai. Helemaal achterin, bijna tegen het strandje aan leggen we de 'Robeyne' in vier meter diep water voor anker. Schitterende huizen tussen overdadig groen zijn tegen de heuvels gebouwd en het uitzicht moet voor de bewoners oogstrelend zijn. Om de boot zwemmen tienduizenden kleine vissen en de meeuwen doen zich tegoed aan zoveel overdaad. Tegen schemer komt ook de 'Nubia' de baai invaren. Ze proberen vlakbij ons te ankeren maar dit keer gaat het bij hen niet zoals ze zouden willen. 't Anker pakt niet en ze komen te dicht bij andere schepen te liggen, na een tweede poging kunnen ze rustig gaan eten en in de avond zitten ze met rum-punch gezellig bij ons in het kuipje. Plannen maken we voor de volgende dag om gezamenlijk naar smugglers cove te gaan, een meer dan mooie baai aan de andere kant van het eiland. Zondagochtend en Mike heeft al geïnformeerd wat een taxi kost om ons naar dat idyllische plekje te brengen. De prijs is een beetje belachelijk voor zo'n kleine afstand met als resultaat dat we even later met rugzakken volgestopt met snorkelspullen en flesjes water langs de bloedhete weg wandelen. De afstand valt behoorlijk tegen en kleine Niklas boven op m'n schouder begint behoorlijk zwaar te worden. Katja probeert steeds te liften maar ons groepje schrikt de meeste automobilisten natuurlijk af. Katja willen ze wel meenemen denk ik, maar haar hele 'familie' is een ander verhaal. Bij een benzine station praat Mike even met een jongen die moederziel alleen in een grote suv zit. Geregeld! Voor een bescheiden vergoeding wil hij ons wel naar het strandje rijden en hij weet zelfs een nog mooier plekje dan wat we uitgezocht hadden. Na tien minuten rijden zijn we er. Bounty strandje! Helemaal top. Hij wil ons ook nog op komen halen aan het eind van de dag, kijk, mooier kan niet, toch! In het azuurblauwe, super heldere water zwemmen scholen vissen die, als je er tussen zwemt, de zon bijna verduisteren.

We zien ook een meters grote Tarpin, hij heeft er blijkbaar z'n territorium. Na het zwemmen bouwen we voor Niklas een soort zandkasteel en met z'n emmertje en schepje is hij de rest van de middag zoet. Voor de lokale jeugd is dit ook hét ontmoetingsplekje voor de zondagmiddag en ze spelen enthousiast volleybal op het strand, af en toe een blowtje rokend onder de palmen. Tegen schemer laten de jongens hun kunsten zien om de de meisjes te imponeren en als ze zien dat we foto's maken doen ze 'r nog een schepje bovenop en geven een perfecte demonstratie voor de camera. Het was een super dag en voldaan laten we ons terug brengen door onze 'privé' chauffeur.

Dit keer is de auto die hij bij zich heeft nog een slag groter en hoeven we niet bij elkaar op schoot. Hij blijkt bij een rent-a-car bedrijf te werken en heeft deze gewoon even gehaald. Met z'n beloning aan het eind van de dag is hij dik tevreden en wij ook. Ook deze avond nog na borrelen met z'n allen tot kleine Niklas met z'n onafscheidelijke beertje bij Marijke op schoot in slaap dommelt, dan is het ook voor de ouders 'time to go'. De volgende ochtend komt het onherroepelijke afscheid van deze sympathieke zeilers. Hun scheepje wordt netjes naar Europa vervoerd en zelf vliegen ze binnenkort naar huis. We beloven elkaar het contact vast te houden en wisselen email, skype, handy nummers en adressen uit. Een hug, een zoen en voor kleine Niklas een aai over z'n bolletje en weg zijn ze. Het voelt bijna als een afsluiting van een periode, zo en dan is er koffie.............................

Beer.