Dinsdag 26 juni, 338e dag.

Het grote NIKS,
Bij de wachtwisseling vanmorgen vroeg ik René, " Is er nog iets gebeurd, is er nog iets te melden"?
"Nee, niks, niks bijzonders, althans, niks wat het vermelden waard is. "Niks"? "Nee, echt niet, niks, helemaal niks, dat zei ik toch, gewoon niks! "Oké, niks dus". Raar woord eigenlijk niks, je moet het eens vijfentwintig keer zeggen, niks, niks....."Maar wat moet ik dan in het blog zetten? We kunnen toch niet niks schrijven? Zo van, vandaag 26 juni 2012, de 338e dag, midden op de Oceaan niks, helemaal niks". "Ja, kijk, als er niks is, moet je maar niks schrijven, we moeten wel eerlijk blijven. Je moet schrijven wat er wel is en niet wat er niet is, daar kun je niks over schrijven".
"Maar ik kan toch wel schrijven dat er gewoon niks is, trouwens met een zeilbootje de oceaan over crossen is toch niet niks en dat we elkaar na elf maanden in zo'n kleine bedompte ruimte nog niet in de haren vliegen is toch ook niet niks, nee, nou dan, dat zou bij mij trouwens niet zo makkelijk lukken. Niks is er gewoon, en gewoon is ook niet niks. We vinden dingen al snel gewoon. Als er niet een twintig meter lange potvis naast de boot zwemt omdat ie denkt eindelijk een leuk zwart vrouwtje te hebben gevonden, of we langs een ijsschots varen met vierentwintig van de Zuidpool verdwaalde pinguïns, vinden we het al niet de moeite waard om te vermelden. Maar vergis je niet in het grote niks. Rustig zittend in ons veilige kuipje, de ogen gesloten, de zalige warmte van de zomerzon op je gezicht. Ons scheepje zacht wiegend en meedeinend op de golven van de oceaan. Het ritme van de zee, het geluid van water. Het is zilte meditatie van het zuiverste water. Oceaan waardige transcendente diepzeegang. Niks, helemaal niks. Er is zelfs een werkwoord: niksen. Mijn lieve moeder riep het vroeger vaak tegen me,"Beer, wat loop je nou weer te niksen"
Niksen als werkwoord, daar zit het woord 'werk' in. Niksen is werken, niksen is denken en je realiseren dat het niet niks is dat je in goede gezondheid op je 71e ( voor René 10 jaar minder!) op 26 juni van het jaar 2012 op de Noord Atlantische Oceaan mag varen en kunt zien, horen, genieten en beleven van alles om je heen. Alle zintuigen nog operationeel en op scherp. Dat is niet niks, dat is alles. We zijn blij, gelukkig en tevreden, met de wind, met de zee, met de boot, met de 'sundowners' voor happy hour in de koelkast, met een kajuit vol vrolijke kindertekeningen van bevriende zeilers en een prachtig vooruitzicht, homeward Bound! We hebben de hele godganse dag genikst, of is het nou genixt?
Beer.